Gisteren was een dag die gevuld was met medeleven in verdriet én liefdevolle warmte én het doorkruisen van Nederland.
Soms zijn er dagen die zomaar onverwachts ingevuld worden. Lieve mensen die we bij wilden staan in hun verdriet. Hoe bijzonder is het dan om samen intens verdrietig maar ook om intens blij te zijn, om elkaar te zien en om elkaar even vast te houden. Moed in te spreken........of juist om helemaal niet te spreken. Gewoon, het gevoel delen.
Omdat we door het hele land dierbaren hebben woonden, reisden we uiteindelijk nóg een stuk verder, bijna helemaal tot aan het Westen........ook daar was een warm welkom.
Zo door Nederland trekkend hadden we wel gekke ervaringen. In de ochtend waren we vroeg uit Twente vertrokken en daar lagen nog vrolijke restanten sneeuw van een diepe winterkou.....Toen we op weg naar het midden van het land waren zagen we heel grote vogels vliegen, eerst dachten we aan ooievaars, maar in de avond later bleek, dat het kraanvogels waren geweest, die naar het Noorden trokken. En als klap op de vuurpijl zagen we in het westen 2 mensen in korte broek lopen. Geloof me of niet, ik wist echt niet wat ik zag. Ok, intussen gaf de temperatuurmeter 12 graden aan, maar de overgang vond ik toch wel heel bijzonder.
Meestal is er zo'n grote overgang van weersomstandigheden wanneer je in een vliegtuig stapt, maar het kan dus ook gewoon hier in Nederland.......zittend in de auto, rijdend van oost naar west....vanuit restantanten sneeuw, zomaar door naar de korte broek. Heel bijzonder.
En vandaag......gaan de ramen open, en mag de lente zijn intrede, ook hier in huis doen. Heerlijk. Ik heb genoten van de kou (want dat heeft ook wel wat), maar de lente wordt met gretigheid verwelkomd.
Ik wens je een heerlijke maandag......
Geen opmerkingen:
Een reactie posten
Opmerking: Alleen leden van deze blog kunnen een reactie posten.