Mijn trouwe metgezellen......restjes van bijna 20 jaar mandalatekenen

Ik teken al bijna 20 jaar mandala’s…..en wat heb ik véél getekend…….en nog steeds bruist het gelukkig van creativiteit en ideeën over en met tekenen. Niet altijd meer in een cirkel hoor, nee ik neem nu ook wel de ruimte om in een open vorm te tekenen. Wel altijd met kleurpotloden. Omdat het beste voor mij voelt……. je kunt gewoon alle kleuren maken die je maar wilt. Het is een kwestie van oefenen, oefenen en nog eens oefenen. En één van mijn tekenleraressen, ze heette met haar achternaam Cirkel (echt waar) heeft me altijd geleerd………als het fout gaat? Wat kost het je dan? Een stukkie papier, meer niet……

Dat heeft me geleerd om de vrijheid te nemen op het papier…….doorzetten, en oefenen, oefenen, oefenen. Nog steeds gaat er bijna geen dag voorbij of ik teken, krabbel, klieder, hoe je het maar noemen wil. En dan ineens verschijnt er een vorm dat ik denk hé, dat is leuk………..en dat werk ik dan verder uit.

Door de jaren heen heb ik aardig wat materiaal verbruikt/gebruikt. En omdat ik een serieuze bewaarkont ben, heb ik altijd mijn potloodstompjes bewaard. Heb er wel eens een soort collage van gemaakt. Maar een tijd geleden kocht ik een schitterende oude weckpot mét engel…….ha en daar zitten nu al mijn trouwe metgezellen in. Mijn stompjes…….en dit is wat ik door de jaren heen gebruikt/verbruikt heb. En nog steeds vind ik het reuze meevallen. Als je naar mijn tekeningen kijkt……nee dat kost het tekenen met kleurpotloden bijna niets qua materiaalverbruik.

En als ik dan mijn potlodenpot zie staan denk ik, ach al die verhalen die jullie kleur mochten geven, al die oefenmomenten dat jullie op mijn tafel lagen……sentimenteel of niet……..ik ben ze zo dankbaar, en zolang als ik leef………blijft de inhoud van de pot groeien en groeien……….

Ik wens jullie een heerlijke ZONdag……..

Yin Yang.........een heerlijke opzet.........doe je mee?

Wie is er niet naar op zoek? Naar balans, evenwicht, rust ervaren. Het lijkt of de wereld steeds sneller aan het ‘doordraaien’ is. En je probeert je maar steeds staande te houden, soms tegen beter weten in. Soms zou je wel eens gewoon een dag in bed willen blijven, laat de gekte maar aan mij voorbijgaan.

Maar………..dat lost helemaal niets op, ook dat weet je. Dus wandelen, nee hollen, we mee in de tredmolen van het leven. Gezegend zijn zij, die de rust weten te pakken én vast te houden. Er zijn zoveel manieren om goed voor jezelf te zorgen…….maar het zie het maar eens vast te houden.

De mandalatekenaars weten in ieder geval de tekenmomenten te pakken………te gaan zitten en een tijdlang de rust in zichzelf te vinden. Nu het buiten ook nog eens meer op herfst lijkt dan op voorjaar, dacht ik, kom op…….ik ga  ‘mijn’ Yin Yang mandala opzet delen. Kan ieder tijdens dit herfstige weer misschien een moment de rust in zichzelf hervinden…….

“Leven is groeien – en steeds weer bereid zijn

om al het oude los te laten; want alleen zo

leren wij het; open te staan en te blijven

 voor de beweging van de geest.

Leven is gevoelig worden

en gevoelig blijven voor wat voorbij

de grens van het zichtbare ligt.

Leven is ervaren wat je opdracht is

en die dan vervullen met verwondering.

Alleen zo leef je de liefde, leer je liefde te zijn……

(uit het boek: “Kijken met de ogen van je hart”)

0-0-0-0-0

En dit…….dit is de opzet van de mandala die je hierbij kunt gaan tekenen.

Zoek het midden van je papier (zelf teken ik op 30x30) , en teken cirkels:

·         4 cm op de liniaal

·         5 cm          “

·         7 cm          “          de ruimte die ontstaan tussen 7 – 9 cm deel je in 16en in

·         9 cm          “

·        11 cm         “

In de middenruimte kun je het Yin Yang teken tekenen (als je het lastig vind, gewoon een stukje papier erbij en oefenen, oefenen en oefenen…..)

Dan ontstaat déze vorm…….ik zou zeggen ga ermee aan de slag en hervind wat rust, evenwicht en balans.......

Deze prachtige 'balans'mandala kreeg ik binnen van Marloes, geweldig mooi!

Overgave.......de natuur dwingt ons gewoon........

Oh wat een schrik deze week. Dikke vorst aan de grond………hier in Twente is afgelopen week bijna -8 graden gemeten. In eerste instantie dacht ik…….het valt wel mee…….maar na een 2^e rondje in de tuin gisteren, tjonge wat een schrik. De hortensia blaadjes (tja ze staan al helemaal in blad) behoorlijk bruin, de vlinderstruiken, wauw, die zijn er ook niet al te best uit. En dan onze appelboom die zó prachtig in bloei staat………zou dat allemaal wel goed komen (ik bedoel…….ik sta ieder jaar altijd dagen in de keuken om appelmoes te maken voor een heel jaar……..zou ik dit jaar ook weer graag doen).

En het maakt me ook wel weer ‘nederig’. We kunnen met allerlei kunstgrepen voorkomen dat de natuur invloed op dingen heeft……zoals de professionele tuinders die met vuurkorven en waterspuiten de hele handel in tijd van vorst beschermen. Dat is ook hun broodwinning. Maar hier, in onze eigen tuin, nee, ik wil wel eens wat potten naar binnen brengen, maar die hele rij hortensia’s afdekken…..de appelboom in de nacht nathouden.
Nee eerlijk gezegd gaat me dat een stap te ver. Daarom maakt het me ook ‘nederig’. De natuur is (soms) helemaal niet te sturen. En dan de vraag, moeten we dat ook wel willen. Of moeten we ons overgeven aan het grotere geheel….

Ik denk het wel…….wij mensen, denken, en zeker in onze huidige tijd en maatschappij, dat we alles ‘onder controle’ hebben, nou mijn gevoel zegt, écht niet. Soms moeten dingen gebeuren zoals ze gebeuren. Maar velen vinden dit zó lastig. In alle facetten van het leven………wie durft er nog mee te stromen op de golven van het Leven……..Onze voorouders durfden (en moesten) dat wel. Was het gemakkelijk, nee ik denk zeker niet, maar er was een gevoel van overgave………de natuur geeft en de natuur neemt………het vertrouwen was er, dat het ‘ergens goed voor was’.

Oei……en dat drijft allemaal boven in mijn gedachten, terwijl ik mijn rondje door de tuin doe, waaruit blijkt dat één nachtje vorst onze tuin er deze zomer misschien wel heel anders uit laat zien dan anders…………

(hortensia's vorig jaar, hoe wordt het dit jaar?)

Ik geef het over………zie wel wat er komt, of juist niet. Daar waar mogelijk is, zal ik de natuur een handje helpen……..en de rest is…………..overgave……….

Ik wens jullie een heerlijke ZONdag………

Herken je het? Het 'roepen' van de mandala....?

Mandala’s beheersen al jarenlang mijn leven. Wat een zaligheid toen ik ze mocht ontdekken………en nog fijner was het om ze zelf te gaan tekenen.

Jaren later mocht ik mensen in het mandalatekenen gaan begeleiden. Stap voor stap mocht ik mensen kennis laten maken met de Wondere Wereld van de Mandala. En nog steeds word ik zo blij als ik mensen enthousiast zie worden aan de tekentafel…….blij om gewoon met potloden te toveren……..de meest mooie vormen, de kleuren, die je net zo kunt maken zoals jij het wilt. Geometrisch en /of juist helemaal uit de vrije hand. Zoveel mensen, zoveel keuzes en voorkeuren. Mensen worden weer als kinderen zo blij én zo vrij……..om te doen wat ze zelf fijn en leuk vinden.

 Met de komst van internet zijn de wegen naar en door de Mandala verandert. Het gaat allemaal sneller, kennis wordt veel sneller gevonden en genomen………En toch…….het lijkt soms wel of mensen vergeten wat een mandala écht met je kan doen. Natuurlijk de heerlijke uren aan een tekentafel, ha die zijn niet te versmaden. Maar hoeveel mensen nemen nog écht de tijd om de geometrie door te laten werken in het Zijn…..hoeveel mensen ‘horen’ de mandala nog roepen…..om juist nóg die lijnen te komen tekenen……….het lijkt alsof ie roept: ‘hé ik ben nog niet af, vergeet je die extra lijntjes niet?’

Uit ervaring weet ik, dat ik soms écht midden in de nacht naar mijn tekenkamer ga om te kijken wát kan er nog anders? En dit gebeurt me zeker met de Heilige Geometrie……’net nog een andere vorm in die strakke lijn maken’. Als een kind zo blij wanneer het lukt………teleurgesteld als het écht helemaal niet loopt zoals je wilt………en dan uiteindelijk de overgave, zo van: ok, het is goed zo. Het is niet anders. Hier zal ik het mee moeten doen.

Dat is het gevoel van het in- en doorwerken van de mandala……oh en als je dát eenmaal ervaren hebt…….is het meestal liefde voor het hele leven. De Geometrie die écht iets in je zijn aanraakt, soms daadwerkelijk verandert. Daarom, wanneer je aan de slag gaat met het tekenen van mandala’s……laat ze eens écht bij je doordringen, sta écht eens stil bij wát je getekend hebt, en luister naar de boodschap van deze prachtige tekenvorm……….

Ik wens je een heerlijke donderdag.......

Een beetje knippen, plakken en kleuren..........

Vanmorgen vroeg………..05. 45 uur, gewekt worden door een lijster, die blijkbaar pal ónder ons raam zat te jubelen. Het eerste daglicht wat zachtjes verschijnt……..dan ben ik ineens klaarwakker. Zal ik eruit gaan, of tóch nog even omdraaien. Lig dan af te wegen……nog even slapen, ook fijn, eruit……..mmmm lekker nog in alle vroegte even tekenen….De keus is dan snel gemaakt. Hup eruit, gordijnen open en genieten van het zachte lentegroen. En de vogels zijn drukker dan druk…….blijkbaar is er al een hele kinderschare die gevoed moeten worden.

Het belooft een zalige dag te worden…..naast de potloden lokt het buitenzijn me dan ook (soms ook zeer noodzakelijk, omdat de onkruidjes als paddenstoelen uit de grond schieten)…..de dag zal het leren.

Wel wil ik jullie deze al wat oudere tekening laten zien. In het echt is ie niet zo heel groot. Gemaakt op stevig tekenpapier, met daarop een paar piepkleine foto’s willekeurig op het papier geplakt (vandaar stevig papier). En dan maar gaan kleuren, de kleuren zoekend, die passend zijn bij de foto’s. Stromend, laag over laag.

De vogel (zie je m zitten?) die een verendek kreeg van een kleurig stukje papier. Als je goed kijkt zit er nóg een vogel achter. De boeddha en de waterval, die helemaal het rustgevende beeld kloppend maken.

De rust die de tekening uitstraalt…..dat voelde ik ook vanmorgen ook, toen ik de gordijnen opendeed…….hopelijk kan ik het rustige gevoel fijn vasthouden de hele dag. En blijven genieten van het vogelkoor!

Ik wens jullie een heerlijke (teken?)woensdag….

Onze Heilige Kracht........

Het wordt tijd dat wij onze eigen Engelenvleugels open gaan slaan. Dat wij onze eigen kleuren gaan herkennen en erkennen. Wij mensen bezitten een Heilige Kracht. Een kracht om lief te hebben, om te zorgen, om te koesteren. Laten we die kracht inzetten……..op onze eigen wijze.

Niet meer toekijken hoe ‘de groten der Aarde’ zoveel kapot maken, dingen doen die geen daglicht verdragen. En ja ook jij, iedereen kan een steentje bijdragen, door liefde, aandacht, compassie uit te stralen naar de ander, naar alle levende wezens die hier op Moeder Aarde leven. Als de liefde en aandacht oprecht is……wordt het gevoeld……….

Masuru Emoto liet het ons zien………de waterkristallen die veranderden onder goede of slechte aandacht…..en weet je ook nog dat wij mensen uit ongeveer zo’n 70% water bestaan? Als je je dan realiseert wat je allemaal bij de ander teweeg kan brengen……..dan weet je wat je zelf in handen hebt, zoveel kracht, Heilige Kracht. Die ons zomaar gegeven is, en wat we zó gemakkelijk kunnen inzetten. Gewoon door wat liefde te laten zien, compassie uit te stralen. En aan de andere kant te zien, dat een mens op kan bloeien, kan groeien tot wie hij zou kunnen zijn, met wat extra aandacht en oprechtheid en liefde.

Ik wens je een mooie Stille Zaterdag en de hoop……dat je je Vleugels open zult gaan slaan…..

Goede Vrijdag..........

We vieren Paasdagen. Deze dagen vind ik altijd zo bijzonder. De stilte, de verstilling die ik voel. Witte Donderdag…………de dag van het Laatste Avondmaal. Het raakt me ieder jaar weer. De man, de naam die iedereen over de wereld kent. Werd daar verraden en hij……….hij nam de weg naar het Kruis, voor ons allemaal.

En wanneer ik dan naar de wereld kijk, och wij mensen leren maar niet. Er blijft onvrede, oorlog……het lijkt niet op te houden.

En toch, wanneer mijn tranen vallen bij het kijken naar “de Passion”, zie je ook verbondenheid onder mensen. Iedereen vertaald zijn/haar gevoel met eigen woorden. Ik voel daar een groot stuk hoop in, omdat zovelen vrede willen, zovelen verlangen naar liefdevollere wereld.

foto bron onbekend

Laten we proberen met elkaar, op weg te gaan naar een betere wereld. Naar een liefdevolle wereld.

Ik wens jullie een Goede Vrijdag...........

Workshop Open Lotus..........

Lotussen........ik word er altijd blij van. Een heerlijke vorm waar je je creatieve ei echt in kwijt kunt. En zo gemakkelijk om op te zetten.....en de uitwerking, dat is de grootste uitdaging. Dit zijn vormen die je 100x op kunt zetten, en 100x komt er iets anders op papier.

Dit is de Open Lotus, .....ik geef je hier de opzet..........

Werkwijze Open Lotus

Papierformaat 30x30

Zelf werk ik graag op 30x30 papier. Wanneer jij op een andere grootte werkt, kijk dan even of ‘mijn’ maten op jouw papier passen, zoniet, pas de maten dan aan. Ook werk ik met tovercirkels (vaak te vinden in veel mandalaboeken). Je kunt natuurlijk ook werken met een gradenboog.

zoek het midden op en zet een cirkel van 11 cm (gerekend op je liniaal)

 

deel deze cirkel in 12en

geef in je tekening A en B ook aan op deze plaatsen

zet de passerpunt in punt A in je passerpotlood op punt B

en trek een boog, zoals op bovenstaand voorbeeld

werk zo alle 12 punten rond (met halve bogen)

op deze manier ontstaat de Open Lotus

Je kunt de lijnen ook nog verdubbelen door bijv. je passer iets groter of kleiner te zetten. Er is nu een prachtig basispatroon ontstaan waarmee je alle kanten uitkunt. Vlakken kunnen gekleurd worden, je kunt vormen uit de natuur toevoegen. Misschien wil je in de kern een symbool tekenen, iets wat voor jou een belangrijk symbool is.

De mandala (bovenaan) herken je vast niet meer terug uit dit patroon...........maar echt deze Open Lotus is de basis van mijn opzet.

Ik wens je heel veel tekenplezier.............

Tulpenboom..........

Het heerlijke lenteweer heeft onze Magnolia in een grote roze zee veranderd. Je hoorde de knoppen bijna groeien en ineens…………daar gingen de bloemen open.

De kleine bastjes die om de bloemen zaten, vielen met grote getalen op de grond (wist je trouwens dat ze een klein beetje op engelenvleugels lijken?)

Toen we hier in dit huis kwamen te wonen stond de Magnolia hier al……….en zo te zien……….staat hij er al heel vele jaren. Het is geen struik meer maar een echte boom. De Magnolia zoals wij hem hier kennen, heet ook wel de Valse Tulpenboom.

Hij doet me nu in zijn bloeiende glorie ook denken aan tulpen. Toen wij nog in de Noordoostpolder woonden waren we ieder jaar in het vroege voorjaar getuige van de kleurige velden die langzaamaan ontstonden. Eerst voorzichtig een heel klein vleugje …… en binnen enkele dagen waren de velden omgetoverd in de meest kleurrijke velden.

Soms zo kleurrijk dat het ‘zeer’ deed aan je ogen. De meest bonte kleuren werden naast elkaar gezet. Om hier ook gelijk mee te kunnen constateren dat kleuren uit de natuur nooit met elkaar ‘vloeken’, het plaatje past gewoon altijd………….

Pieterman en ik konden uren dwalen langs de kleurige velden……..en soms hoorde ik ze, de Natuurelfen, zingen, blij dat het Lente werd………..dit schreef ik erover in mijn boekje:

“Wat is het heerlijk om te leven met wisselende seizoenen. Wind, regen, zon, het hoort bij de natuur, maar ook bij onze eigen natuur. Sommige dagen gevuld met zonneschijn, sommigen met regen.

Geuren en kleuren vullen de natuur, maar ook ons eigen leven.

Geen dag gelijk, het is altijd weer een uitdaging. Wat zal de dag brengen…….

De eeuwige rondgang van de natuur, na de winter komt er lente die de wereld weer zal kleuren na de koude grijze winter. De knoppen van de bloemen groeien weer, de bladeren laten het eerste jonge groen weer zien. Dat gebeurt nú, maar dat is al eeuwen- en eeuwenlang zo…….

En als je goed luistert, hoor je de Natuurelfen zingen:

‘wakker worden……….het is weer Lente….’.