Wereldvreemd
of
Mensenvreemd?
Tijdens mijn wandeling vanmorgen
van het stilzijn,
het alleen-zijn,
de zon op zien komen,
de duiven die de laatste graanrestjes
op het veld op komen pikken,
de eenvoud van het land,
maar zó ontzettend groots
dat het me zó raakt.
Nee ik ben niet wereldvreemd,
maar mensenvreemd.
Steeds trek ik me meer en
meer terug in mijn eigen
wereld, zó intens kunnen
genieten van
de wijsheid van de Aarde,
die weet wat ze moet doen.
De vogels, de dieren,
het kleine volk, de kristallen
ze beroeren keer op keer mijn hart.
Daartegenover staat een
gedeelte van een mensheid
die zo hard, meedogenloos
alles vernietigend,
zelf-verrijkend is dat ik
er niets meer van snap.
Moeder Aarde die ons zoveel
geeft, keer op keer,
zonder uitzondering,
zorg draagt voor alles wat
op haar leeft.
En een mensendeel
wat manipuleert
wat steelt
wat zonder empathie leeft,
meedogenloos is.
Wereldvreemd?
Mensenvreemd?
Sommige mensen
zijn mij vreemd ja,
vreemder dan vreemd zelfs.
Gelukkig een
kleine kring van mensen
om me heen verzameld
waarmee ik deel,
die mee kunnen voelen.
Meer is niet nodig.
Wereldvreemd
of
Mensenvreemd?
