Zo recht in je gezicht,
de gekunsteldheid,
het is aan alle kanten te herkennen
té veel onechtheid
niet alleen te zien,
Mijn voelsprieten laten
zich niet meer voor de gek houden.
Heel lang dacht ik,
nou het ligt aan mij,
niemand anders ziet het
zie ik het dan zo verkeerd?
Alleen.....gezegend het ouder worden,
gaandeweg prikte ik er steeds meer
door heen, door de onechtheid.
Soms alleenstaand in mijn 'zien'
ik bleef erbij, wat mijn voelsprieten
zagen, was juist!
En nu, laat ik me niet meer voor de
gek houden, ik voel het in mijn wezen.
Ik vind het prima als mensen een masker
dragen, iets anders laten zien dat wat
er écht is, maar ik doe er niet meer aan
mee, ik kan alleen maar in verwondering
toekijken hóé mensen zichzelf
verloochenen, vaak alleen maar voor
status, aanzien, rijkdom, belangrijk zijn.
Ik kan alleen maar de belachelijkheid
zien waar ze zich zelf mee overspoelen
té raar, té opzichtig, té veel aanwezig.
Weinig echtheid, geen puurheid,
Zakdoekjes die te voorschijn komen
waar neptraantjes mee weg gedept worden.
Doe maar niet, je maakt jezelf belachelijk.
Doe maar niet, mensen trappen er niet
meer in, je bent gewoon gezien
in je niet oprecht zijn.
Ik laat me niet meer voor de gek houden
en ik weet, heel zeker,
met mij, nog zoveel anderen meer,
die het doorzien, de onechtheid,
het niet eerlijke.
Ik trap er niet meer in,
mijn voelsprieten zijn tot
volle groei en glorie uitgegroeid,
en ik vertrouw er volledig op.
We zijn wakker aan het worden.
