Over mijn ogen...

 

Over mijn ogen, die het steeds minder goed

gingen doen, waarom ik een poos bijna niet meer

kon tekenen.......

Ik wil het gewoon met jullie delen,

niet als medisch advies, maar gewoon mijn

beleving, mijn ondervinden.

Omdat ik weet dat ieder mensenlijf anders

in elkaar zit, zal ik nooit adviseren, 

daartoe men ik ook niet bevoegd.

Maar delen kan geen kwaad.

Mijn verhaal.....

Vanaf mijn 9e jaar ben ik brildragend,

omdat ik veraf niet goed kan zien.

Toen echt de enige in mijn familie met bril,

mijn gevoel is nog steeds, dat ik wazig ben 

gaan kijken omdat ik als kind 

niet 'helder wilde zien'.

Gaandeweg de jaren veranderde de sterkte

wel, maar heel vaak, tijdens mijn priegelwerk

zoals tekenen, ligt mijn bril ergens anders

op een veilige plek.

Tot een paar weken geleden, voelde me depri

(ken ik totaal niet, ik ben de eeuwige optimist)

ik ging steeds

waziger zien, pffff, heftig, het leek in mijn

ogen ook steeds donkerder te worden,

licht van buiten werd steeds

slechter verdragen, er waren dagen dat ik binnen

met een zonnebril opliep.

Strepen met geometrische vormen kwamen tevoorschijn

met daarbij tegelijkertijd knetter hoofdpijn.

Steeds zakte het af, soms met pijnstilling,

soms stopte het gewoon vanzelf.

Maar mijn helderheid in mijn ogen zwakte steeds

verder af. Ik ben geen 'dokter-loper', probeer eerst

zelf de oplossing te vinden (tja want wie kent en 

voelt mijn lijf nou het beste).

Een week in het Zweedse bos, bracht de oplossing.

Los van alles, de totale rust in, ging ik lezen en pluizen

en jawel, in no-time, had ik mijn oplossing gevonden

een magnesium tekort, nog nooit van gehoord!

Nou, ik kan vertellen dat ik bijna het hele lijstje van

klachten die bij dit tekort horen af kon vinken.

En nu, na een paar weken, met wat extra

magnesium-inname komt de helderheid weer

terug in mijn ogen, geometrische strepen zijn 

verdwenen, mijn depri gevoel is totaal weg

de optimist is weer terug, en krijg ik zin

om mijn tekenpotloden weer ter hand te nemen.

Nee het is absoluut geen medisch advies, want nogmaals

dat wil en kan ik niet geven, maar,

ik wilde gewoon mijn verhaal delen, omdat

zelf uitzoeken en uitpluizen soms een heel

fijne manier is om uit te vinden wat er aan

hand kan zijn.

Kortom, ik kijk weer helder en blij het 

Leven in, en zal echt waakzaam blijven,

en dankbaar dat de kennis tot me

kwam en dat ik door goed bij mezelf te

blijven en goed durfde te voelen

mijn oplossing vond, voor mijn

ogen die me zeer dierbaar en kostbaar zijn.

Ik wens je een heerlijke dag

Ada