We zitten er middenin.
Midden in het hart,
midden in het Oog
van de storm
Moeder Aarde
en in de harten
van de mensen.
IJzig stil,
en innerlijk
veel onrust maar
ook veel vredige rust.
Onbegrijpelijk
hoe snel ons
innerlijke Zijn nu
zo snel kan veranderen
soms van minuut
tot minuut.
Duizelingwekkend is
het in het Oog,
rondjes tollend en soms
alle kanten opvliegend
en toch steeds weer
in de balans vallen.
In stilte vallen.
Midden in het Oog
van de storm,
met elkaar,
alle kanten opvliegend
en dan ineens....
zal de storm over zijn
zal hij gaan liggen.
En wij,
wij zullen verwonderd
om ons heen kijken
elkaar oprapend,
opbeuren,
troosten en nog veel meer
en dan.....
de handen uit
de mouwen steken
om het puin te ruimen
wat is ontstaan.
en om weer
opnieuw op te bouwen.
Hoe lang nog
zal het duren,
niemand weet het,
maar een storm
duurt nooit eeuwig,
die raast uit,
gaat liggen,
altijd.
Ook deze storm,
waar we nu met elkaar
midden in zitten.
Wees je bewust
van wat er gaande is,
voel, lees, zoek, vraag
en leer.
Want als de storm is
gaan liggen,
is jouw hulp ook
broodnodig.
En zal de storm zijn
veranderd in een
lentebriesje die
schoon waait
en groeizaam is.
En dat is zó hoopvol!
Ik wens je een heerlijke dag
Ada
mandala: "De Poort naar het Licht"
de tekst schreef en plaatste ik al eerder
Geen opmerkingen:
Een reactie posten
Opmerking: Alleen leden van deze blog kunnen een reactie posten.