Als mensheid lopen we
allemaal ons eigen pad,
linksom,
rechtsom,
vooruit,
achteruit
of we blijven stokstijf staan.
We hebben allemaal
een eigen keus daarin.
Nu op dit moment in de tijd
worden we werkelijk gedwongen
om te kiezen wat we willen,
we worden gedwongen
naar ons eigen hart te luisteren
om onze weg te kunnen
vervolgen, óf om te wachten.
Er kan geen veroordeling zijn,
er kan geen 'meeslepen' zijn,
er kan geen 'kom je mee' zijn
nee, ieder voor zich maakt de keus.
En ja, in dat proces zullen veel
mensen elkaar kwijt raken,
elkaar uit het oog verliezen,
maar de hartsverbinding zal
er zijn, zal er blijven,
om het mooie,
het goede,
het lieve,
het fijne wat er ooit was
met al die mensen.
We lopen allemaal ons
eigen pad.
En op die weg, komen
weer nieuwe ontmoetingen,
weer nieuwe gelijkgestemden
waar we van kunnen houden,
waar we van kunnen leren,
waar we mee kunnen leven.
Daarom lijkt de wereld nu zo
chaotisch,
zo raar,
zo onduidelijk.
We lopen allemaal richting
ons eigen kruispunt van wegen,
om daar onze eigen afslag
te nemen,
naar ons nieuwe leven,
naar onze nieuwe toekomst,
naar ons nieuwe menszijn.
En soms mag je nu in deze
verwarrende tijd, voor de ander,
heel even een richtingsbord zijn,
maar niet meer dan dat,
want iedereen neemt een eigen
afslag, een eigen pad.
En soms blijven mensen
'gewoon' bij je, omdat
je zielsverwanten bent,
omdat je zó verweven bent,
en samen bereid bent
om een weg te lopen.
een pad samen te vervolgen.
Veroordeel dus niet, weet alleen
dat de ander zijn weg aan
het zoeken is,
zijn weg of afslag probeert te vinden.
Een reis die we allemaal
aan het maken zijn,
en stap voor stap,
en we komen allemaal bij ons
einddoel,
de plek waar
we zielsgelukkig zullen zijn!
Waar onze ziel rust
zal vinden.
Waar we de hemel op aarde
zullen maken.
Ik wens je een mooie reis
samen met iedereen
die je onderweg tegenkomt
we doen het met elkaar.
Ik wens je een heerlijke dag
Ada
Geen opmerkingen:
Een reactie posten
Opmerking: Alleen leden van deze blog kunnen een reactie posten.