Toen ik vanmorgen de vrachtauto zag met de slogan: “Welke weg kies jij?, wist dat ik het dit moest gaan schrijven. Omdat we allemaal op reis zijn, allemaal.
Niet gezellig op vakantie, nee op een reis door het leven, door de tijd, naar een andere dimensie.
Er is zoveel over te lezen, ik heb er zoveel over gedeeld, het is zó te zien en te voelen. En nee het is zeker geen gemakkelijke reis, hij is hobbelig en onvoorspelbaar.
Ik merk dat ik een weg aan het kiezen ben, omdat ik gewoon niet meer anders kan. In deze bizarre tijd, waar een virus iedereen in de klauwen heeft, waar de meest grote onzin voor zoete koek wordt geslikt. Waar iedereen die een tegengeluid geeft weggezet wordt als ‘alu-hoedje’, die ‘hun bek’ moeten houden, die voor aso’s uitgemaakt worden, soms zelfs als tuig, door de hoogste mannen in de regering. Ik merk dat ik er zo klaar mee ben.
Wanneer je je verdiept in mensen, mensen écht hun ogen leest, zie je de wanhoop, zie je de verwarring, zie je de ellende. Waar we zomaar met elkaar in geknikkerd zijn, door een regering, een overheid, die gewoon een dubbele agenda aan het voeren is. Rucksichtloss gaan ze tekeer. Geen menselijk gevoel meer te bekennen.
Wanneer je de mannen De Jonge en Rutte hoort spreken over een corona- test, echt hoor, ze kletsen maar een eind weg, ze ratelen maar door. De bewijzen worden steeds meer en meer aangeleverd, dat dingen niet kloppen, op mijn privé pagina plaats ik veel berichten, maar ik vraag me af, of mensen het echt wel begrijpen waar we ingestort zijn.
Het kindermisbruik, de satanische rituelen, een pedo-partij die zomaar opgericht mag worden, het misbruiken van gelden bij de banken, de oorlogen die ‘gemaakt’ worden door mannen die belust zijn op macht, de grootse protesten die wereldwijd gevoerd worden, maar waar je in Nederland niets van te zien krijgt…………we leven in één grote leugen.
Ja ik ben mijn eigen weg aan het kiezen. Mensen mogen voor mij echt alles als zoete koek slikken, en ja ze mogen van mij best bang zijn voor een virus, wat een ‘pandemie’ heet te zijn. En ja ik wil best met een boogje om mensen heen lopen, niet voor mezelf, maar voor degene met angst. Daar heb ik respect voor, maar nee, ik was mijn handen niet alle troep die ze ons voorschotelen. Hoezo? Je hele immuum systeem gaan aan gort, daar hoor je de regering niet over. Daar ‘raadplegen’ ze blijkbaar niemand over. Nee, je moet je handen kapot wassen brrrr. Bewegen en gezond eten, daar hoor je ze ook niet over.
De angst die gezaaid wordt is niet te beschrijven. En iedere keer dat ik dingen lees en vooral invoel, trekt het mijn energie zó naar beneden, ik heb soms echt een moment nodig om dit weer recht te trekken.
En ja, ik wil heel graag het liefdevolle en mooie in mensen blijven zien, want dat is 99% van de mensheid, liefdevol en mooi. En dat wil ik blijven zien en voelen, daar blijf ik ook in geloven. Maar het geloof in onze regering zoals die nu functioneert, zo met feiten omgaat die gewoon niet kloppen, mensen zo onteren, mensen zo bang maken, nee daar geloof ik niet meer in.
Daar ben ik he-le-maal klaar mee.
“Welke weg kies jij?”, stond er te lezen op de vrachtauto……nou de mijne is al bekend en zichtbaar. Zoveel mensen sluiten hun ogen voor de waarheid. Heel veel mensen willen het gewoon weg niet geloven, zien liever een leuke mandala, en lezen heel graag bemoedigende woorden. Maar waar houdt het op? Wanneer gaan ogen open? Wanneer ga je je realiseren dat het niet normaal is wat er gebeurt? En bemoedigen ja, dat wil ik heel graag, daar ben ik hier ook voor op aarde, maar soms zijn grenzen bereikt. Soms denk ik, welke woorden moet ik nog vinden, welke woorden moet ik nog zoeken om mensen te ondersteunen, als het toch niet gehoord wordt, of als woorden niet begrepen willen worden. Dat hoeft ook niet, ieder zijn eigen keus, maar wat ik daar dan nog aan toevoegen? Soms helpt ‘duwen en trekken’ niet meer, en is het kwestie van loslaten.
Ik blijf in Licht en Liefde, en ik blijf het goede zien in mensen, ik blijf tekenen, en ik zal het hier soms laten zien, ik blijf werken met H’opononono, ik blijf invoelen, ik blijf ‘zien’, ik blijf bidden voor Moeder Aarde, ik blijf kracht sturen naar mensen die het nodig hebben, ik blijf werken met de Engelen……maar ik wil vanaf nu, gewoon in mijn eigen energie blijven, mijn eigen systeem ondersteunen, en het niet neer laten halen door een virus, wat op de kaart gezet is, om ons menselijke systeem helemaal naar beneden te halen.
En ja ik zal met een boog om je heen lopen als je dat liever hebt, maar als je een warme omhelzing van me wilt……..dan kun je die ook krijgen!
Ik geef je een warme groet vanaf de andere kant van het scherm.
Ada
