Ze werd 99 jaar....en een paar weken

Degenen die me iets beter kennen, weten dat ik nog een tante had, een heel oude tante. Had ja. Ze overleed vorige week, en we brachten haar een paar dagen geleden naar 'haar laatste rustplaats'.

Een dame, die bijna tot het laatst mee kon praten over het laatste nieuws, die prachtig kon vertellen over vroeger, toen zij bijvoorbeeld als 18-jarige door haar vader op de trein werd gezet om op reis te gaan naar Frankrijk waar ook ik nog familiewortels heb. De belevenissen aldaar, terwijl haar leven eigenlijk heel rustig verliep, kon ze levendig vertellen, je zag het als het ware voor je.

Bijna 100 jaar...…..wat heeft zij de wereld zien veranderen. Als je daarover nadenkt, wat zijn we snel gegaan de laatste 20 jaren...….Zij, een kind wat net na de 1e wereldoorlog werd geboren, de 2e heel bewust heeft meegemaakt, och wat moet ze vaak haar hoofd geschud hebben over hoe het leven er nu soms aan toe gaat. 

Jarenlang belden we iedere maandagochtend......of zij mij, of ik haar. Door de jaren werd het minder. De toetsen werden lastig te bedienen, dagen vlogen door elkaar heen, maar als we elkaar spraken, was er altijd genoeg gespreksstof. Haar doorloperpuzzels, tot voor 1 jaar vulde ze ze nog in, zónder woordenboek, daar was ze heel stellig in. 
Boeken vonden gretig aftrek bij haar, alles wat ik las, schoof ik door naar haar. Maakte niet uit, ze las alles. Ook tot een jaar of wat geleden, toen de letters te klein werden en ze de groteletterboeken begon te lezen.

Een oude dame, in stijl, tot het laatste toe. En helder van geest, ik vergeet wel wat hoor! zei ze dan, ja natuurlijk! Dat heb ik ook hoor tante haha. Samen konden we dan smakelijk om lachen, net zoals ik soms belde, en zij de telefoon andersom hield. Ik riep door de telefoon, neerleggen, ik bel terug.

Herinneringen.....ze zijn me dierbaar, dat zullen ze altijd blijven. Dat leven, we waren er dichtbij toen het afgesloten werd. Dus de vele mails, en berichten van jullie kant heb ik niet altijd direct beantwoord afgelopen week. Zij, mijn tante had nu even voorrang, in bijna alles. Nu kon het nog.

De komende dagen....zal ik veel in de tuin aan het werk zijn, óf lezen in de geweldige 7 Zussen serie, en zal zij, mijn tante heel vaak voorbij komen in mijn gedachten. Dus als je me hoort grinniken in de tuin of een traantje weg ziet pinken, is het om haar, mijn 99 jarige tante...…..die deze week overging.

Ik wens jullie een heerlijk weekend.

Duizenden nieuwe tuinbewoners

Na tijden wachten, lezen, studeren, filmpjes kijken, en cursus die gevolgd wordt door Piet (nog niet klaar hoor) was het gisteren eindelijk zover. Vanaf nu woont er een bijenvolk in onze tuin, duizenden en duizenden honingbijen bevolken nu ons leefgebied hier. 

Ik hoef niet te vertellen waarom we bijen wilden, soms moet de natuur een beetje geholpen worden, en voor de bij is het '10 voor 12', dus ook voor de mensheid. En wij, met name Piet, wil graag op deze wijze een steentje bijdragen om de honingbij hier een plek te geven, zodat bijgedragen kan worden aan het herstel van de natuur (al is 1 zo'n bijenkast een soort zandkorreltje gemeten op het geheel).

Gistermorgen werd eerst het volk opgehaald in een kast, daarna werd deze kast op zijn plek gezet, het schuifje werd geopend en jawel, de eerste nieuwsgierigen kwamen al naar buiten. We hebben samen ademloos staan kijken hoe de eerste vluchten werden gemaakt, en hoe ze weer terugkwamen.....één voor één kwamen de bijen de omgeving in ogenschouw nemen. En weet je, in zo'n kast hangt een echt hiërarchie, de koningin, de werkster, de darren, ze kennen allemaal hun plaats. Ik word door Piet helemaal ingewijd in het leven van de honingbij en ik kan je zeggen het is geweldig interessant!! En het kijken naar die kleine wezentjes is helemaal Zennnnnn.

Na een paar uren werd de eerste honing (duidelijk te zien aan de pootjes) de eerste honing 'ingevlogen'. En nu afwachten....en voor Piet zal er regelmatig werk aan de winkel zijn. Verder leven de bijen hun leven, doen de dingen die ze gewoon vanuit hun oer-instinct weten en wij zullen af en toe toekijken en misschien honing op de koop toe krijgen.

Gelukkig zijn er al veel bloemen in bloei hier in de tuin, vooral salie en de bramenstruik, en volgens mij zijn die bloemen ook erg in trek, er zijn altijd al veel wilde bijen te vinden.
We laten de honingbijen rustig hun gang gaan......het is fijn dat ze er zijn, net als onze kippen, die ook rustig hier hun leven leiden in onze tuin. 

Ik zal nog wel eens schrijven over het bijenvolk, en ik zal de bloemen en bloesems die ze bezoeken als teken-inspiratie gebruiken. Voor nu zijn ze rustig 'aan het werk', en genieten ze hier van het Twentse landschap met hun weelde aan bloemen, te kust en te keur.

Een heerlijke zondag gewenst!

Ode aan het madeliefje

De zon streelt mijn haar
Een glimlach verwarmt mijn gezicht
Een lach laat mijn ogen twinkelen

Alle zorgen zijn even vergeten
Wanneer ik naar de springende lammetjes kijk
Lach om een kalf die gulzig bij haar moeder drinkt

Ik kijk naar de fleurige madeliefjes
Naar de roze bloesem aan de bomen
Ik luister naar de vogels die fluiten op de wind

Tevreden bedenk ik me
Dat juist deze kleine dingen
Me doen beseffen dat het leven mooi is

Ik droom over later
Duizend wensen komen in me op
Hopend dat ze uit zullen komen

De zon streelt mijn haar
Een glimlach verwarmt mijn gezicht
Een lach laat mijn ogen twinkelen

(schrijver onbekend)

Madeliefjes.....wonderbloempjes omdat ze er bijna altijd zijn, het hele jaar rond. In de diepste kou en op de warmste dagen van het jaar. Prachtig om te tekenen, je kunt er met zoveel plezier aan werken.

Hier een mooi stukje over de Mandalief….

Licht

Neem de gewoonte aan
om je te concentreren op het licht.
Denk dat je het aantrekt,
dat je het in jou binnenleidt,
opdat het heel je wezen
zou vervullen met deeltjes
van de grootste zuiverheid.

En wanneer je voelt
dat je dit licht belichaamt,
oefen je dan
om het door de ruimte te sturen
om al je broers en zussen
op aarde te helpen.

Onder het voorwendsel
dat zij geen gaven
noch opmerkelijke kwaliteiten bezitten,
vinden zoveel mensen het normaal
om zich te laten gaan
in een middelmatig leven!

Nee, niemand kan zich
op die manier rechtvaardigen.
Zelfs de meest misdeelde,
de meest armoedige mens
kan dit werk met het licht verrichten;
en door het te doen,
realiseert hij iets dat belangrijker is
dan al hetgeen de anderen,
die begaafd en bekwaam zijn,
kunnen realiseren.

Zelfs het meest benadeelde wezen
bezit de mogelijkheid
om deze hogere bewustzijnstoestand
te verwerven: in zich het licht aantrekken
en het uitstorten over
alle schepselen van de wereld.

Omraam Mikhaël Aïvanhov

Kraamkamer

In onze tuin gebeuren wonderen. In de talloze broedkastjes die hier hangen is jong leven......wel heel duidelijk te horen, maar nog niet te zien. Wel worden de ouders gespot, die oneindig af en aan vliegen.
In een holletje in een eikenboom wat door de specht 'getimmerd' is, is een spreeuwenfamilie in ontwikkeling. Het ziet er zo gek maar tegelijkertijd ook zo fantastisch uit....spreeuwen die de boom in en uit vliegen.

In een gek kastje wat ik ooit dacht te kopen voor decoratie, wat ik aan een schutting ophing, nou daar is een mezenfamilie neergestreken. Ook daar wordt nog druk gevoerd. Een van de vele vele duivenparen die hier rondscharrelen is er één stel wat werkelijk vlak voor het raam een nest heeft gemaakt, we zitten 1e rij.

De ransuil die in de avond zo hard roept......misschien is daar ook wel gezinsuitbreiding en wordt op deze manier aangekondigd dat er nog meer uilen in 'aantocht' zijn. En stil is het bij de buizerds, altijd rond deze tijd, waarschijnlijk is daar ook de kraamkamer bezet en wordt er druk gewerkt om het jong/de jongen groot te krijgen, zodat ze zelfstandig rond kunnen gaan vliegen.

Ik vond ook een winterkoninkje's nest, haast onzichtbaar gemaakt in een krans (ook decoratie). De merels die met bekjes vol wormen (wáár vinden ze ze?) rondvliegen ook voor hun kroost.

Kortom, soms is het gewoon bukken wanneer ik aan het werk ben in de tuin, ouders die tekeer gaan tegen me, hé, wat doe jij hier wegwezen!!

Ik kijk vol verwondering én bewondering toe hoe al dat nieuwe jonge leven verzorgd en grootgebracht wordt, hier in onze Reutumse tuin. En heel stil hoop ik, dat ik één dezer weken een nestje uit zie vliegen...….

Drunvalo Melchezidek 'aan het woord"

Vorige week, tijdens één van de tekenlessen heb ik verteld over o.a. Heilige Geometrie.
Erover vertellen, dat is één ding, maar het zelf ervaren, dát is het grote wonder.

Tijdens zulke momenten vertel ik over de prachtige woorden die Drunvalo Melchezidek hier over schreef. Ze raken mij tot in het diepste van mijn kern.

En waarom ontroeren de woorden van Drunvalo Melchezidek mij zo?
Blijkbaar wordt er diep in mijn kern iets aangeraakt………over de geometrie……….waar ik zo heerlijk mee kan werken, strakke lijnen en ritme, en toch……..vind ik juist daarin mijn creatieve vrijheid, omdat ik die ruimte kán en mag nemen op papier, om te spelen met die geometrische vormen. Dat ik kan en mag creëren, dat het blijkbaar volledig resoneert met mijn zijn. Dat dingen die in je leven spelen, zo écht in beweging gezet kunnen worden. Zo wonderlijk dat die gevoelens dan zó diep in je zijn verborgen kunnen liggen.

“Als je besluit om het onderwerp Heilige Geometrie meer te gaan bestuderen wil ik je het volgende zeggen:

Als je in een zaal zit en naar de Heilige Geometrische vormen kijkt óf erover leest in een of ander boek, ontvang je de informatie op een passieve manier en neem je slechts een kleine hoeveelheid van de informatie uit deze tekeningen in je op. Als je er evenwel voor zou gaan zitten en ze zelf zou tekenen, ze daadwerkelijk zou construeren, zou er iets met je gebeuren, iets dat veel verder gaat dan wat er gebeurt als je er alleen maar naar kijkt. Iedereen die dit ooit gedaan heeft, zal dit beamen.

Als je er wérkelijk voor zou gaan zitten en de dingen op een rij zou zetten en de lijnen echt zou trekken, schijnt er iets te gebeuren dat veel weg heeft van een openbaring. Je trekt een cirkel en je begint het te begrijpen. Er gebeurt iets van binnen. Je begint op een heel, heel diep niveau te begrijpen waarom de dingen gedaan worden zoals ze gedaan worden. Volgens mij is er niets dat zit zelf construeren van deze tekeningen kan vervangen”


Drunvalo MelchizedekUit zijn boek “De Heilige Geometrie van de Schepping”, deel 1

en wat hangt er bij onze voordeur? 

Pluizenbol-elf

Heb je me al ontdekt?
In je tuin of zomaar langs de weg?
Ik, de Pluizenbol-elf, wandel daar langs de paardenbloemen.
En wacht net zo lang tot het wonder zal ontstaan.

Dat de bloem verandert is in tientallen pluisjes
En ik mag dan mijn levenstaak gaan vervullen.

Ik blaas en blaas...….en blaas nóg een keer!
en kijk daar is de lucht vol nieuw leven.

Zwevend op eigen kracht, soms meegenomen door een vogel
op zoek naar een groeizame plaats.
Dus als je ze ziet...…..de pluizenbollen.....
weet dan dat ik ook héél dichtbij ben.

Dat ik zorg zal dragen dat vlinders, 
bijen en ook mensenkinderen
kunnen blijven genieten van de gele bloemenpracht
van de paardenbloemen.

Recht vanuit mijn hart....en ja ook voor jou!

Weet dat we in een diep transformerende tijd zitten. Alles, maar dan ook alles is aan het veranderen. Wat vroeger vertrouwd was, is niet meer. En we gaan mee in die stroom, of we willen of niet.

De vraag is alleen hoe ga je hier mee om? Stroom je mee, of voel je verzet. Zoveel mensen die zoveel prachtige kennis en technieken hebben geleerd over zelfheling, of om heling in te zetten voor anderen. Mijn gevoel zegt dat het NU tijd is om bewust te worden wát we geleerd hebben en om dat NU in te zetten, daadwerkelijk te gaan gebruiken. Reiki, yoga, voeding, Engelen, edelstenen, bloemenremedies, creatieve therapie, natuurwezens...….en er is nog zoveel meer.

Zet dit in, waar je toen met verbazing over leerde, de wonderen die je toen zag/voelde gebeuren......soms is het allemaal zover weg gezakt. De tijd is nu rijp om het weer op te diepen en ermee aan de slag te gaan. Gewoon in je eigen omgeving, voor jezelf, voor je naasten, voor alle levende wezens.

Kom op, Moeder Aarde én al bewoners heeft je nodig! Laten we onze kennis en gaven inzetten om hier een prachtige, vredevolle, liefdevolle, gezonde en leefbare wereld te maken. Ieder op zijn/haar eigen wijze. We hebben het niet voor niets mogen leren en de kennis tot ons mogen nemen!

Kom op, laten we aan de slag gaan......
ik wens je een heerlijke dag x

kleine mandala-teken-tip

Zomaar even een mandala-tip.

Omdat op dit moment mensen ook vaak tekenen met stiftjes (vaak zwart) vinden ze het vaak lastig om daarin met kleur te gaan werken. Een mandala die 'af is' getekend, en waar je blij mee bent, maar daarna kun je gaan twijfelen of je kleur erin wilt. En men vindt het dan soms 'eng' om in de mandala te gaan kleuren.

Mijn tip......maak een kopie/scan van je tekening en ga daarop eens met kleur aan de gang....dan krijg je een beeld wat kleuren gaan doen met je tekening/mandala.

Zelf vind ik dat je gewoon in het diepe moet springen, dat is tenslotte de insteek van het mandalatekenen, een momentopname van wat binnenin jezelf aangeraakt wordt. Maar niet iedereen vindt/voelt dat zo, dus is dit misschien een tip om eens te proberen.

ik wens je een heerlijke dag!

Verbinding

Zoveel draadjes in ons leven, draadjes van verbondenheid…….soms onzichtbaar en soms zó voelbaar en tastbaar. Verbondenheid met het leven om ons heen. Mensen, dieren, situaties……….er zijn allemaal lijntjes naar elkaar. Het éne kan niet zonder dat andere. We gaan er in ons snelle levenstempo zo vaak aan voorbij. Maar ben je je wel bewust….dat wanneer je in het ochtendgloren gewekt wordt door vogelzang, je totaal anders wakker wordt dan wanneer het klettert van de regen? Dat wanneer je in de ochtend net 5 minuten later vertrekt naar je werk……..je misschien wel heel andere dingen onderweg tegenkomt dan wanneer je wat eerder vertrekt. Wanneer jij die glimlach aan de ander schenkt, dat die ander de dag misschien wat gekleurder ziet…..

Och zo is iedere beweging, iedere handeling……een draadje….wat zijn invloed op jou uitoefent maar ook op de ander….en niet alleen een handeling, maar ook het denken aan of over. Hoe vaak gebeurt het niet dat je aan iemand denkt…………en jawel daar gaat de telefoon óf er komt een mail van diegene binnen. Het bericht kwam door het welbekende draadje naar je toe…….

Alles heeft te maken met energieoverdracht…..alles wat leeft op Aarde, heeft die energie…..alleen door de vele ‘ruis op de lijn’ nemen we het niet altijd meer waar. Maar ik leef in de overtuiging dat iedere handeling die je maakt in je leven er toe doet……….misschien niet altijd voor jezelf, maar dan wel voor een ander……

"Weet dat je nooit alleen bent,
je bent verbonden met alle mensen, planten en dieren.
Voel en ervaar hoe we met elkaar verbonden zijn.
We zijn samen, hier, op dit moment,
om met elkaar een magische weg af te leggen".

Ik wens je nog een heerlijke dag......

Verhaal over één seringenbloem

Zondagmorgen......rond kwart over 6, de wereld ontwaakt. Mijn tuinklompen gaan aan, ik ga naar buiten, luisteren naar het vogelconcert wat weggegeven wordt. Een strakblauwe hemel, tintelfris, het gras kraakt zelfs een beetje. Mijn eerste gang is naar onze dames, de kippen, de deur van het hokje moet opengezet worden, het is dag! Dus meisjes goedemorgen, wakker worden.....en blij springen ze uit hun huis. Jawel, op het dak van hun huisje ligt een dun laagje wit, het heeft blijkbaar een beetje gevroren!

Mijn tweede gang in de tuin is naar de seringenstruik, waar welgeteld voor het eerst dit jaar één prachtige bloem hangt te bungelen. Even mijn neus laten genieten van de intense geur, zelfs nu al, op deze vroege morgen...…

De geur voert me terug naar heel lang geleden...…..Moederdag...…..mijn vader die op de zaterdagavond ervoor wat bloemen knipte van de seringenstruik, deze in papier wikkelde en ze werden in de schuur in een emmer gezet. De volgende ochtend mocht ik ze geven aan mijn mams, en oh wat was ik trots dat ik een cadeautje voor haar had. En zij, zij was er zo blij mee. Helaas staan seringen maar een dag, hooguit 2 dagen mooi op de vaas, maar het gebaar was goed en liefdevol (commercie zoals in onze huidige tijd, was er gelukkig nog niet!)


Vandaag een dag, voor veel mensen zal die bestaan uit gezelligheid, samenzijn, lieve woorden. Maar echt niet voor iedereen. Voor sommigen een dag waarop het gemis extra voelbaar zal zijn, sommigen die helemaal geen blije herinneringen hebben aan een moeder, sommigen die niet eens weten wie hun moeder is, sommigen waarvan hun moeder niet meer weet wie hun kind is, sommigen die zelf geen moeder genoemd kunnen worden, omdat dit wonder aan hun voorbijging.

Voor ieder mens geldt een eigen verhaal, een verhaal van een moeder, de oorsprong van het bestaan, zij die baarde.....en wat er daarna gebeurde, dat wordt een levensverhaal genoemd. En ieder mens maakt daar een eigen vertelling van, volgt een eigen weg.

En dat realiseer ik me heel goed, op het moment, op die tintelfrisse morgen in de tuin, wanneer ik  met mijn neus in de seringenstruik hang. Een mooie, koesterende, vooral liefdevolle memorie, aan een prachtige vrouw, die me zoveel leerde in dit leven, die al zo lang niet meer mee wandelt met me hier op Aarde, maar die me nog steeds opzoekt hoor, die me op de meest onverwachte momenten een kus op mijn wang komt drukken.....ik haar geur weer even ruik....dan weet ik weer....ze loopt gewoon met me mee maar dan wel in een andere dimensie...kijk dat doet een seringengeur met mij. Op deze zondagmorgen.

Vanmiddag komt hier een mooie jonge vrouw, met haar man en kinderen, ze zal haar armen om me heen slaan en me een dikke knuffel geven.....het mooiste geschenk wat een moeder kan ontvangen. Daarna eten we met elkaar aan de grote keukentafel (dat is ook nodig met de kleinkinderkroost van 3) en zo......op die manier zal ik vandaag Moederdag vieren. Maar eerst ga ik straks met Pieterman ontbijten, de wandelschoenen aan doen, en er op uit, want deze mamma vindt het ook zalig om Twente in te lopen, met de zon op mijn bol, met de grootste lieverd naast me. 

Moederdag een dag van gedenken en overdenken, en vooral van vieren...….blij zijn met de zon, met de vogels die zingen, met de geur van één seringenbloem.

Ik wens je een mooie ZONdag.

Toestemming

Ik heb gebeden voor verandering
dus ik veranderde mijn gedachten.

Ik heb gebeden voor begeleiding
en leerde op mezelf te vertrouwen.

Ik heb gebeden voor geluk
en realiseerde me dat ik niet mijn ego ben.

Ik heb gebeden voor vrede
en leerde iedereen onvoorwaardelijk te accepteren.

Ik heb gebeden voor overvloed
en realiseerde me dat mijn twijfel het buiten mijn bereik hield.

Ik heb gebeden voor rijkdom
en realiseerde me dat dat mijn gezondheid is.

Ik heb gebeden voor een wonder
en realiseerde me dat ik het wonder ben.

Ik heb gebeden voor een zielenmaatje
en realiseerde me dat ik de Ene ben.

Ik heb gebeden voor liefde
en realiseerde me dat het altijd klopt
maar ik toestemming moet geven om binnen te komen.
tekst: Jackson Kiddard

Hoe kun je mandala's goed inlijsten....

Soms krijg ik wel eens vragen over materialen die ik zelf het liefst gebruik, soms een vraag over potloden, papier, én soms over de manier van inlijsten van je tekeningen.

Ik schreef er al eens vaker over, maar ik herhaal het graag nog een keer.

Allereerst vind ik de afwerking (wanneer je iets inlijst) eigenlijk nóg belangrijker dan de tekening zelf. Omdat de omgeving waar zo’n tekening inzit allesbepalend is voor de uitstraling van je werk. 

Ten eerste wil een mandala ruimte in de lijst, wanneer je de lijst tegen de tekening ‘aanpropt’ kan de tekening niet zichzelf zijn, wordt verzwolgen door de lijst of omlijsting. Dus mijn mandala’s komen altijd in een ruime 'omgeving'.

Wanneer ik op 30x30 werk, komt er gewoon een lijst omheen van 50x50 (het liefst doe ik mijn tekeningen in vierkante lijsten...…soms ook wel in rechthoekige, maar, vierkant heeft duidelijk mijn voorkeur). Mandala's moeten de ruimte hebben, ze moeten letterlijk en figuurlijk 'uit kunnen stralen'.

Je kunt een passe-partout laten maken, wat soms best prijzig uit kan vallen, dat is allemaal je eigen keus én portemonnee. Want oh wat zijn er een mooie bij, van prachtige kwaliteit. Omdat ik zelf nogal wat mandala’s heb, vind ik het een té kostbare zaak om er voor iedere mandala één te laten snijden (nogmaals allemaal je eigen keus).

Door de jaren heen heb ik diverse cirkelsnijders aangeschaft en alle3 voldoen ze voor mij, supergoed zelfs. Soms snijd ik er voor mijn cursisten ook één. Je mandala ziet er gelijk zó anders uit met een ‘omlijsting’. En krijg een goed volledig beeld van je mandala óf tekening. 

Zoals je op de foto’s ziet, er is er zelfs nog 1 uit het gulden tijdperk………en hij doet het nog steeds goed (ben wel altijd heel zuinig op mijn materialen hoor). Je hebt ze dus voor kleine en grote cirkels…..net wat je wilt gebruiken. En soms worden lijsten verkocht met daarin al de (vaak vierkante) pass-partout, ook mooi……..dus er is een scala aan mogelijkheden.

Voor alle duidelijkheid met deze bovenstaande snijders heb je een cirkel, niet met allerlei dubbele lagen aan de rand.......een echte cirkelsnijders dus. 

Wel gebruik ik altijd zeer stevig papier, vaak iets dikker dat het papier van de tekening/mandala zelf, soms ook iets getint. Kortom, spelen met materialen, spelen met kleuren.

Volgens mij is het gewoon altijd proberen, wat voelt voor jou goed……..wat kun/wil je betalen……..kortom…………de afwerking van je mandala is en blijft een persoonlijke smaak……..en er is voor ieder wat wils…………..En uiteindelijk kun gewoon je tekening zonder pass-partout ook prima inlijsten.

Tijd van wonderen

Want de tijd van de wonderen
stond op het punt om weer eens
terug te keren.
En niemand kon afzijdig blijven
van de veranderingen die de wereld
vanaf nu zou ervaren.

Binnen afzienbare tijd
zou de kracht van de Traditie van de Zon
zich manifesteren met al haar licht.
Iedereen die niet zijn eigen weg zou volgen
zou zich ontevreden over zichzelf
beginnen te voelen,
zou tot keuze gedwongen worden.

Of een bestaan aanvaarden
dat door teleurstelling en pijn
omgeven zou zijn,
of begrijpen dat iedereen
geboren is om gelukkig te zijn.

Uit het boek : Brida - Paulo Coehlo

Chaos

"Alles lijkt op zijn grondvesten te schudden,
de hele wereld is in beroering.
Scheuren ontstaan in oude opgetrokken muren
Mensen die dromen als zeepbellen uiteen zien spatten.
Al het 'oude' valt weg,
het geeft onzekerheid, wat zo vertrouwd was, verdwijnt.


En toch....
wanneer je durft over te geven,
durft te vertrouwen,
je eigen kleuren laat schijnen,
dicht bij jezelf blijft
voldoende rust neemt,
zal heel snel een nieuwe horizon te zien zijn.

Waar Moeder Aarde en al haar bewoners
in rust, vrede en verbinding zullen leven.

Durf te geloven.....".

ik wens je een mooie avond in verstilling.

een tekening die ik maakte als heerlijke kleuroefening, zomaar (zoals ik het noem)….. flodderen op papier, en de woorden kwamen als uit het niets tevoorschijn.
ik werd geïnspireerd door een tekening die ik vond op internet....heb er mijn eigen draai aan gegeven.

Zij is!

Zij

heeft lief
wacht
bemint
baart
koestert
rouwt
vergeeft
draagt
schreeuwt

droomt

vecht

fluistert
troost
zwijgt
ondergaat
tiert
omhelst
lacht
huilt
voedt
hunkert
schatert
zorgt
bidt

verbindt

…...

Zij
draagt de kroon van het vrouw-zijn
in alle kleuren van de regenboog
met alle kracht van de wereld
richt zij zich op
laat zij zich zien

in volle glorie

Zij is!

Soms heb je van die dagen......

Soms heb je van die dagen, waarop je je afvraagt waar we naar toe gaan met de wereld. Er wordt verslag gedaan over oorlogen, opstanden, hongersnood, groot leed in welke vorm dan ook, vaccineren of niet, jonge mezen die sterven in hun nestje omdat er zoveel gif wordt gespoten, ontbossing, het 5G netwerk.….brrrrrr. 

Soms, op zulke dagen, leg ik soms mijn hoofd even in mijn schoot, met tranen in mijn ogen, kan ik het even niet meer handelen. Al dat grote leed. En dit is nog maar het topje van de ijsberg, wat we af en toe zien en lezen. En ik weet dat het allemaal een 'gekleurde' kant heeft. Ieder zijn of haar mening. Ieder wil het leven leiden op een eigen wijze. En ik weet ook dat het nieuws zich razendsnel laat zien, binnen een minuut weet de hele wereld wat er ergens gaande is. Soms is dat gewoon veel te veel.

Dan denk ik aan vroeger, toen er nog een krant werd gelezen bij het ontbijt. Waarin je kon lezen wat er dagen daarvoor was gebeurd, en hoe was het dan in onze grootouders tijd? Die moesten misschien wel een week wachten tot nieuws vanuit een ander werelddeel binnenkwam.

Soms op zulke dagen, voel ik de zwaarte van de hele wereld, het leed van alle mensen, dieren en planten...…..maar het helpt écht niet om mijn hoofd te laten hangen, om tranen te plengen. Dat weet ik heus allemaal wel, maar waar ik last van heb is om de zwaarte te kunnen voelen.

Op zulke momenten trek ik mijn tuinkleren aan...….en ga naar buiten. Want daar vind ik dan de oplossing. De vogels ze zingen hun hoogste lied, trekken zich helemaal niks aan van wereldleed. De bloemen bloeien uitbundig, en hun geuren verzachten de wereld. De kippen keuvelen gezellig tegen me, als ik wat graantjes gooi. De vogels nemen een waterbad en spetters vliegen heerlijk rond. De wind neemt op dat moment mijn zorgen mee. Ik praat met de elfen, de engelen, Merlijn, de natuurwezens...….het voelt als diep verbonden zijn.

Langzaam voel ik de zwaarte afglijden, wordt mijn hoofd leeg en kan ik weer ademen en genieten van al het mooie, wat er om me heen gebeurt. Dat is ook de bedoeling denk ik. We hoeven niet alle wereldleed op onze schouders te dragen, maar soms ben je gewoon intens bewust. Misschien ook wel even goed om je te realiseren hoe goed je leven is, hoe goed het toeven is hier op onze aarde.

Soms heb je van die dagen.
Vandaag is de wereld alweer heel anders gekleurd, een tekening ligt hier op tafel, vandaag zal ik mijn dag kleuren met potloden, er heel veel liefde voor de wereld instoppen....en vanavond zal er weer een kaars branden voor iedereen en alles die het nodig heeft. Dát is het steentje wat ik bij kan dragen....vandaag zal ik iedereen die ik op mijn pad tegenkom wat warmte sturen, want mensen, dieren en planten kunnen wel wat extra liefde en aandacht ontvangen. Daar bloeien ze van op, het zal worden gevoeld, daar ben ik van overtuigd.

Ik wens je een heel mooie dag.