Soms overkomt het je (mij eigenlijk doorlopend), je wilt een mandala gaan tekenen.....je hebt 'iets' in je hoofd......je gaat aan de slag, en bij de eerste streken van je potlood, lijkt of iemand anders je hand vasthoudt.......het loopt niet lekker, gummen en nog eens gummen, nee, het komt er niet op zoals je bedacht had.
Door de jaren heen heb ik zovéél mandala's getekend, ontelbaar intussen. Maar deze kleine mandala sloeg alles. Niets werd zoals ik het wilde, de indeling ongelijk (kun je het zien?) de kleuren gingen hun eigen leven leiden, de vormen klopten niet......
Dan komt voor mij het moment van 'overgave', zo van nou dan maar niet. Dan 'kladder' ik nog maar een beetje door, we zien wel. Ik maak zo'n mandala dan ook wel af, want ik ben uiteindelijk zélf de uitdaging aangegaan om dit op papier te zetten.
Maar deze mandala stak met kop en schouders boven het 'eigenwijze' uit.....deze ging gewoon zijn eigen gang, en ik moest me maar aanpassen (iets wat ik zeer moeilijk vind...)
.
Ik deel dit, omdat ik weet, hoe er soms 'gestreden' wordt met een tekening, om die niet wil doen 'wat jij wilt'. Probeer door te zetten, niet verscheuren, maak af wat je in gang hebt gezet........en kijk gewoon wat er gebeurt. Zoals een wijze tekenjuf van me ooit zei: 'het enige wat het je kost is een stukkie papier (en dat dan op plat Utrechts.....)
ik wens je een heerlijke zondag, met misschien de tekenpotloden op tafel......
o ja..hij ziet er eigenwijs mooi uit...juist dat maakt hem mooi!
BeantwoordenVerwijderenhihi....hij doet dus echt zijn naam eer aan......
BeantwoordenVerwijderen