Ze scharrelt hier in de tuin bij onze enorme bramenstruik. Ze blaast de bloemblaadjes zachtjes weg, en tovert een kleine braam tevoorschijn...….en nu mag de regen en zon zorgen voor uitbundige groei.
Dat schreef ik een paar weken geleden, toen de Bramen-elf langzaam uit mijn potloden ontstond. En nu zijn we een paar weken verder, en worden de eerste bramen gegeten door de merels en de lijsters. Ze rukken de bramen, totaal niet zachthandig, van de struik, slaan ze op de tegels of op het gras (net als met een slakje) in stukjes en peuzelen ze heerlijk weg. Wij wachten nog even met het eten ervan, ze zijn nu nog te zuur, maar als de zon deze week veelvuldig zal schijnen zal de zoetheid van de braam toenemen, en zullen ze voor ons ook heerlijk smaken. Misschien probeer ik wel een potje jam te maken.
De Bramen-elf, het kleine wezen wat hier in onze bramenstruik lijkt te wonen, met het roodborstje als buurman. Terwijl in de winterdag de bramenstruik bijna verdwenen lijkt, komen bij de eerste zonnestralen de eerst groene haartjes van de nieuwe blaadjes tevoorschijn. Terwijl de dagen langer en warmer worden, maakt de hele plant een groeispurt. En zij, de kleine Bramen-elf, ze zorgt dat de braam een kleine beetje in het gareel blijft, met zijn lange, dikke nieuwe scheuten. Ze kletst tegen de bijen, fladdert mee met de vlinders, en ja, ze geniet van het samenzijn van het roodborstje, wat een nestje heeft gemaakt boven de bramenstruik, en daar de hele dag druk mee is.
Het leven hier in de tuin is een wonder, er gebeurt zoveel. In samenwerking met al die kleine natuurwezens, die wij mensen vaak vergeten zijn, maar die wel trouw op hun posten blijven om planten en dieren aan te sporen en te helpen.
Ik wens je een heerlijke zondag.
Wat een erg leuke mandala en verhaaltje weer, Ada...ik zie het voor me.
BeantwoordenVerwijderenOok ik volg de rijping van de bramen op de voet en maak er heerlijk sap van.