Ik heb eventjes geen woorden
dus mijn lippen vallen stil.
Niet omdat ik niet wil praten,
maar omdat ik zwijgen wil.
Ik hoor Hemelse akkoorden
die mij troosten in mijn Zijn,
en genezing achterlaten
in het diepste van mijn pijn.
Ik sluit Hemelse akkoorden
met te zijn, of niet te zijn,
zie de barsten en hiaten
in mijn lieve levenslijn.
Ik heb eventjes geen woorden
in mijn hoofd en in mijn pen,
door de stilte toe te laten
weet ik wat ik voel en ben.
schrijver: Jan-Simon Minkema (een hart vol poëzie)
mandala: in vogelvlucht
Wat een prachtig gedicht Ada! Hoop dat dit niet op jezelf slaat, en dat je verdriet hebt momenteel.
BeantwoordenVerwijderenEen prachtig gedicht waarvan ik net als Floor hoop dat het niet al te veel betrekking heeft op jou of je dierbaren. Al zie ik in je gemstone wel duidelijke lijnen die mij aan een barst doen denken...
BeantwoordenVerwijderenNee lieve Floor en Petra, integendeel, maar ik zoek zeker wel de stilte, mijn lieve levenslijn, laat me voelen om zwijgend het wonder van het leven te ervaren.
BeantwoordenVerwijderenMooi!
Verwijderen