Stil is het buiten, heel stil. Eindelijk een dag die begint zonder wind, waardoor het bos hier heel stil is. Het is zelfs nog zó vroeg dat ik ergens in de verte een uil hoor roepen. Dat ontroert me altijd zo. Dat hoge ijle geluid. Verder zijn de vogels ook nog wat stil, heel af en toe hoor ik er een paar....ik denk dat ze genieten in hun nestje van de zondagochtendrust...…...nog even omdraaien voor we uitvliegen.
De koeien loeien zachtjes, misschien bij de boer 3 huizen verderop in de stal.....misschien schuin aan de overkant van de weg waar koeien in de wei staan. Het is een rustgevend geluid.....ik ben er mee opgegroeid, mijn opa, tegelijkertijd onze buurman, had er vroeger 3 (geen megaboer dus). Ik mocht helpen ze eten te geven (wat ik heel spannend vond), de geur van de stal, van de koeien, ja zelfs de mest........het zijn voor mij zulke vertrouwde 'thuis'geuren. Ik was daar altijd op het erf te vinden. Nu in de vroege ochtend drijven mijn herinneringen terug naar die tijd.
In deze vroege ochtend heb ik nog geen auto voorbij horen gaan. Een zeldzame stilte hangt er, magisch....vredig. Straks zullen de prachtig klinkende kerkklokken van ons dorp 'roepen' naar de mensen: "kom binnen mijn deuren en luister naar het verhaal wat verteld gaat worden". Zullen de toeristen weer door het dorp rijden op elektrische fietsen en soms in oldtimers....genietend van de weelde van dit dorp. Maar voor mij geldt, ik heb me juist in de vroegte van de morgen, met ijle vogelgeluiden, met de morgenkoelte op mijn lijf opgeladen om de dag in te gaan. Genietend van de intense stilte die je alleen in vroege, vroege zomerochtenden vindt.
Ik wens je een heerlijke ZON-dag.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten
Opmerking: Alleen leden van deze blog kunnen een reactie posten.