Wereldvreemd of mensenvreemd?

 

Wereldvreemd

of

Mensenvreemd?

Tijdens mijn wandeling vanmorgen

moest ik eraan denken, hóé ik genoot

van het stilzijn,

het alleen-zijn,

de zon op zien komen,

de duiven die de laatste graanrestjes

op het veld op komen pikken,

de eenvoud van het land,

maar zó ontzettend groots

dat het me zó raakt.

Nee ik ben niet wereldvreemd,

maar mensenvreemd.

Steeds trek ik me meer en

meer terug in mijn eigen

wereld, zó intens kunnen

genieten van

de wijsheid van de Aarde,

die weet wat ze moet doen.

De vogels, de dieren,

het kleine volk, de kristallen

ze beroeren keer op keer mijn hart.

Daartegenover staat een

gedeelte van een mensheid

die zo hard, meedogenloos

alles vernietigend,

zelf-verrijkend is dat ik

er niets meer van snap.

Moeder Aarde die ons zoveel

geeft, keer op keer,

zonder uitzondering,

zorg draagt voor alles wat

op haar leeft.

En een mensendeel

wat manipuleert

wat steelt

wat zonder empathie leeft,

meedogenloos is.

Wereldvreemd?

Mensenvreemd?

Sommige mensen

zijn mij vreemd ja,

vreemder dan vreemd zelfs.

Gelukkig een

kleine kring van mensen

om me heen verzameld

waarmee ik deel,

die mee kunnen voelen.

Meer is niet nodig.

Wereldvreemd

of

Mensenvreemd?

Dankbaar- en tevredenheid

 

Soms stemt het me zó dankbaar,

om op te kunnen staan,

dat je lichaam 'het doet',

en de vogels te horen,

wandelschoenen aan te doen om kilometers

te gaan lopen, soms in zon, soms in regen.

Om eten klaar te kunnen maken wat

bij mij past, om te genieten van het

bereiden daarvan.

Stofjes door het huis te zien dansen

zodat ik weet dat er beweging is in ons huis,

de kleuren van de herfst te kunnen zien,

een klein spinnenrag voor het raam

omdat een spin jouw huis uitzocht om te wonen.

Naar de winkel te kunnen gaan, en boodschappen doen

soms nét wat anders dan je wilde, maar het is er wel.

Dat je kleding wanneer het stuk is, zelf kan repareren

en als het niet meer past dat je door kunt geven

aan anderen, die er blij mee zijn.

Dat je creatief kunt zijn, op allerlei gebied,

dat je kunt lezen, boeken die geleend

zijn, of van jezelf, je kunt zomaar kennis vergaren.

Dankbaar kun je zijn om mensen in je armen

te sluiten die je een tijdje gemist hebt.

Je gewassen kleren weer op kunt vouwen

en in je kast kan opruimen.

Blij zijn om de verbinding hier, met zoveel mensen

die soms advies kunnen geven over zaken

waarvan je niet eens wist dat ze bestonden.

Het leerproces, het uitzoekproces,

wat een prachtweg soms.

Dankbaar om in de avond, wanneer het tijd wordt om

te rusten, je gordijnen dicht kunt doen,

je neer kunt leggen in een bed, wat van jou is.

En overdenken wat de dag je bracht........

en je hart te laten overstromen met dankbaarheid.

En ja, soms zal er ook somberheid zijn,

en toch, weet dat de dag morgen er waarschijnlijk

weer heel anders uit zal zijn.

Dankbaarheid en tevredenheid met wat er wél is

probeer het eens!

Je bent mens in alle facetten

 

Het is echt niet erg,

dat je het soms niet meer weet.

Dat het slapen lastig is

dat je je zorgen maakt......

Daar ben je mens voor.

In alles facetten!

En ja, het zou heerlijk zijn

als je een manier kunt vinden

dat zorgen niet ze zwaar zijn,

dat je beter zou kunnen slapen,

dat gaat ook echt allemaal

gebeuren,

maar vergeet nooit

dat je mens bent in alle facetten.

En al die mensen die zo

zelfverzekerd roepen dat

het niet goed is om je zorgen

te maken, nou ik kan je echt

verzekeren, ook zij

hebben zorgen,

slapeloze nachten, (gehad)

weten het soms

ook niet meer,

want ook zij zijn mens

in alle facetten.

Wat ik eigenlijk wil zeggen

laat je niet gek maken.

Want we gaan allemaal op dit

moment door onze eigen

processen, of je het leuk vindt

of niet!

Wél kun je proberen het beste

van deze tijd te maken,

op jouw eigen manier.

Dat zal de ene dag beter

gaan, dan de andere.

Omdat je mens bent

in alle facetten.

Een warmte groet van

mij voor iedereen die

het even nodig heeft

We zweven!

 

We zweven tussen diverse tijdlijnen

in de dag en in de nacht.

De uren verglijden tussen

licht en donker.

We proberen onze levens te leiden

zoals we altijd gedaan hebben

alleen het lukt bijna niet meer.

We zweven tussen diverse tijdlijnen

soms in het nu en soms even in het daar.

Lijken geen houvast te hebben

de grip lijkt weg te glijden

maar dát is ook de bedoeling!

We mogen rondkijken in alle tijdlijnen,

even in het en even in het daar.

we mogen proeven van wat komt.

We kijken niet meer achterom,

hoeven niet meer vast te houden.

Want we zweven nu tussen alle tijdlijnen.

Ada

Engelenvleugels

 

Kom op!

Sla je Engelenvleugels uit!

De tijd is NU!!

Dat wij onze eigen kristalkleuren gaan

herkennen en erkennen.

Wij mensen bezitten een Heilige Kracht.

Een kracht om lief te hebben,

om te verzorgen, om te koesteren.

Laten we die kracht inzetten

op onze eigen wijze.

Niet meer toekijken hoe

de 'groten der Aarde’ zoveel kapot maken,

dingen doen die geen daglicht verdragen.

En ja ook jij, iedereen kan

een steentje bijdragen,

door liefde, aandacht, compassie

uit te stralen naar de ander,

naar alle levende wezens die hier op

Moeder Aarde leven.

Als de liefde en aandacht oprecht is

wordt het gevoeld.

Masuru Emoto liet het ons zien!

De waterkristallen die veranderden

onder goede of slechte aandacht.

en weet je ook nog dat wij mensen

uit ongeveer zo’n 70% water bestaan?

Als je je dan realiseert wat je allemaal

bij de ander teweeg kan brengen……..

dan weet je wat je zelf in handen hebt,

zoveel kracht, Heilige Kracht.

Die ons zomaar gegeven is,

en wat we zó gemakkelijk kunnen inzetten.

Gewoon door wat liefde rond te strooien,

compassie uit te stralen.

Warmte te voelen voor de ander.

En om te kunnen zien,

dat een mens op kan bloeien,

kan groeien tot wie hij zou kunnen zijn,

met wat extra aandacht.

Kom op lief mens,

sla je Engelenvleugels

open, en omarm het Leven.

En geef Liefde.

Ik wens je een heerlijke liefdevolle dag

Ada

Kloof om te overbruggen

 

Met een hoorbare zucht

liet ze zich neerploffen

op haar kassa-stoel.

Nadat ze samen met een

collega 'de wacht' stond te

houden bij de zelf-scan kassa's

móést ze dus naar de

gewone kassa, omdat

daar zo'n grijze duif

gewoon geholpen wilde

worden én ook nog eens

contant wilde betalen.

Alles in haar houding liet

zien en voelen dat ze het

zó ontzettend balen vond.

Ach, en achter mij schoven

nog een aantal 'grijze duiven'

aan, ook omdat zij gewoon

contant wilden betalen.

Gelukkig liet ze geen

zuchtjes meer ontsnappen.

Er was dus geen ontkomen

meer aan, aan die grijze golf.

Dit is dus de wereld......

zo'n diepe kloof soms,

zo'n onbegrip,

maar niet alleen van deze

tijd hoor, ik denk

dat onze ouders er

'ook iets van vonden'

toen het loonzakje verdween,

toen het bankpasje werd ingevoerd.

Het heeft gewoon met wereldse

veranderingen te maken, zo is

het altijd geweest.

Is het een kloof van jong en oud

of een kloof van onbegrip?

De kloof tussen 2 werelden?

De kloof is er wél in ieder geval.

En die kloof is te overbruggen,

door gewoon vriendelijk en aardig

te blijven.

Ik wenste de jonge vrouw een heel

fijne avond ....en tot de volgende keer!

(ik dacht kan ze zich in ieder geval

voorbereiden op nogmaals een

komst van mij!)

Want daar zit op dat moment de kracht

ik, die gewoon met contant geld wil betalen

(en ook geen controle in mijn tas wil hebben)

en zij die haar ongenoegen laat blijken,

zodat ik daar al mijn vriendelijkheid

op los kan laten.

Dát is óók de wereld een

beetje mooier kleuren met

elkaar.

De stilte in

 

Wat bijzonder om te zien.

De vele, vele werkers van het Licht

doen grote stappen terug.

Gaan de luwte in, zoeken de stilte op.

Niet om te stoppen met hun werk,

maar om op kracht te komen,

om uit te rusten,

om te bezinnen,

om uit de waanzin van de dag te stappen.

Willen zich niet meer verbinden met

nieuwsgaring of met 'goeroe's',

ze varen op hun eigen Licht,

ze hebben geleerd hoe het mag schijnen,

hoe het ingezet kan worden,

hun kracht, hun Lichtschijnsel.

En ze hebben leren verbinden

op wat voor manier dan ook,

daar is helemaal geen samenkomst

voor nodig.

Juist nu wordt het massale gebruik

van hartsverbinding ingezet.

Niet te zien, maar wel te voelen.

En hoe mooi is het dat je juist dat

in de luwte, in de stilte kan doen.

Dus weet, als het stil valt van vele

kanten, is het niet omdat men 'weg' is,

maar gewoon hard aan het werk

om hun Licht ruimschoots neer te zetten.

Een verblindend Licht om

Moeder Aarde en al haar bewoners

bij te staan op de weg van Heling.

Ik wens je een heerlijke dag

misschien wel in de luwte.