Waarom doe ik het toch???

Oh ik ben al niet zo'n enorme tv kijker, maar soms, tja wil ik toch weten wat er zoal gebeurt in de wereld. Vanavond, kijken we samen het nieuws. Oh mijn maag draait. Wat een ellende, wat een narigheid. Wat een enorme angst wordt er gezaaid. Milieu, pensioen, huizenmarkt, rechtsstaat, vloggers....het raast in 10 minuten over het scherm. Ik zou gewoon op de uit-knop moeten drukken, weg ermee. Pieterman snapt het wel, als ik het zou doen.

Maar nee, ik blijf maar kijken en 'in me op nemen', het dendert mijn systeem in. Het één nog meer dan het ander. Mijn hemel. Wat is dat toch?? Het lijkt wel of ik helemaal gehersenspoeld ben. Helemaal gebiologeerd. Zucht.

En als ie dan uit is, de tv, dan relativeer ik het ook wel weer direct. En weet ik wel dat er maar 1 ding is, waar dit allemaal om draait, angst zaaien bij mensen. Zodat er, zoals het lijkt, geen uitweg meer mogelijk is. Maar mijn punt is, dat ik me zó in kan leven in mensen, in situaties dat het zo lastig voor me is, om dat uit te schakelen. Het lukt me wel, maar ik moet me heel bewust blijven. Door (bijna) geen tv te kijken ontloop je wel een heleboel indrukken. En de soms werkelijk misselijkmakende gevolgen. Haha Piet zegt dan, trek het je toch niet zo aan. Tja dat is dus iets wat ik wel doe, en waar ik mijn leven lang al 'last' van heb. En ik werk er hard aan hoor. Stap voor stap.

Daarom is het tekenen ook zo heerlijk, even de wereld, de wereld laten. Mijn eigen wereld maken, in rust en balans. Is het je kop in het zand steken, misschien wel een beetje. Maar al die enorme grote wereldproblemen dragen, dat gaat toch niet lukken, het levert niets op. Alleen heel veel buikpijn.

Ik probeer de wereld beter en mooier te kleuren. Mijn eigen bijdrage aan de wereld leveren in liefdevol proberen te zijn, te luisteren naar mensen, een beetje goed te zorgen voor Moeder Aarde. Dat is het steentje wat ik bij kan dragen. Een ieniemienie klein stukje, maar als iedereen dat zou doen, kwamen we een heel eind in de goede richting om van de wereld een betere woonplek te maken.

Ik houd me ook vast aan alle berichten, die werkelijk van alle kanten komen, dat er zoveel veranderingen onderweg zijn, dat dit de laatste loodjes zijn vóór immense veranderingen plaats gaan vinden die wij ons nu nog niet voor kunnen stellen. Dat geeft me hoop, hoop op een liefdevolle wereld, waar voor iedereen een plek is. Waar we voor elkaar zorgen, elkaar waarderen, elkaar koesteren. Waar iedereen geluk kan vinden. 

Ik droom echt van die wereld. In de nacht word ik soms wakker van de meest heldere regenboogkleuren die op mijn netvlies verschijnen. De lichtflitsen die zo helder zijn! 
Het voelt zo wonderschoon, zo indrukwekkend.
Als dat de toekomst is, wauw, dat is werkelijk geweldig. 
Daar wil ik in blijven geloven...….en ik ga door de wereld een beetje beter te kleuren, op mijn manier. Minder tv kijken, meer naar buiten, daar waar de vogels een lied zingen van vrede, hoop en liefde.

Dus ga ik vanavond, hier aan de tafel, de potloden laten werken, en ga mijn eigen wereld kleuren, niet alleen voor mezelf, maar ook zeer zeker voor jou!
Ik wens je een rustige, fijne avond.