Je kunt het voelen, ruiken en zien. De eerste aanwijzingen zijn er alweer.
De draadjes die geweven worden door de 'onzichtbare' spinnen en die je langs je wangen voelt strijken wanneer je in de tuin loopt. De webjes die gesponnen worden, in de meest mooie mandalavormen. En dat allemaal door zo'n klein beestje. Oh het is toch echt een wonder. En kijk dan ook eens naar de dauwdruppels die op de geweven draadjes hangen en de meest prachtige regenboogkleuren laten zien, zo mooi.
En dan de geur, van de aarde, en nee nog net niet van de blaadjes die vallen, maar dit is de vooraankondiging van de komst van de herfst. Hier in de tuin ruikt het, als je je best doet, naar appeltjes. Langzaam vallen ze nu één voor één op de grond, doordat bijvoorbeeld een merel een beetje hardhandig in de boom landt, of wanneer mussen elkaar achterna zitten, tja dan valt er wel eens een appel. De val-appels, ik heb er al appelmoes van gemaakt. Ook dat proef je, dat ze nóg net niet rijp zijn, nog nét niet het zoete in zich dragen, maar helemaal prima om ze te 'vermoezen'.
Ja, de herfst is in aantocht. De komkommerplant doet zijn best nog om er de laatste komkommer uit te persen, de sla is opperdepop. Het is allemaal weer voorbij dit seizoen. Gelukkig heb ik wel zaadjes bewaard van de komkommers, misschien lukt het om volgend jaar hier weer nieuwe planten van te kweken. Zo ook de lathyrus, de laatste bloemen staan in een klein potje. Iedere dag kijk ik of er nog een paar open zijn gegaan. Ook daarvan liggen al zaadjes klaar voor de volgende lente.
De laatste bramen die er nog zijn, kleuren bij de dag, en worden, als ze bijna rijp zijn, heerlijk opgepeuzeld door de merels. De eekhoorn holt hier bijna iedere dag even over de schutting. Blijkbaar heeft hij toch ergens zijn winteropslag liggen, och ja, het bos is zo dichtbij met heel veel eikeltjes, het is hier net een grote openlucht-supermarkt. De vlinders die loom door de tuin vliegen, het lijkt alsof op hun laatste krachten gaan. Landen op een appel of een laatste hortensiabloem die bloeit.
De egel heb ik al even niet meer gezien, zou die al een plekje voor de winter hebben gevonden? Zou die al met de oogjes dichtzitten? Wonderen die zomaar om ons heen gebeuren.
Dus ja, wanneer ik hier door de tuin scharrel, zie en voel én ruik je de verandering van de natuur. Over een paar weken zal de tuin hier weer langzaamaan gevuld worden met miljoenen eikenbladeren...….hoeveel bladeren zou een eik eigenlijk dragen? En hoeveel bomen staan er hier achter in het bos? En hoeveel vallen er dan in onze tuin? Ja ik denk dat miljoenen wel een goede schatting is.
Vandaag de wandelschoenen aan, wandelen door een bijna-herfstig Twente, kijken naar de grote bomen in de verte, of er kleurverandering te zien is. Vanaf nu zal hier het landschap iedere dag steeds iets bruiner/roder/geler kleuren. Een waar kleurfeest. Iedere dag een beetje.
Ik wens je een heerlijke zondag!
Jaaaa...ik ruik en zie het ook. Mooi blogje Ada.
BeantwoordenVerwijderen