wandelen door 'onze Zweedse achtertuin', loop je even mee?

Afgelopen week waren we in Zweden, daar werd de herfst ook in volle teugen gevierd. Samen in het stille, stille bos. Waar in de vrieskou 's nachts de Melkweg gezien kan worden. Waar op zondagmorgen een heel, heel klein wit laagje sneeuw te zien was. Waar de bomen de meest prachtige kleuren hadden, waar de magie zo gevoeld wordt. 

Waar je bijna de boswezens hoort spreken met elkaar. Waar de kleine beekjes eindelijk weer wat water konden vervoeren, zachtjes hoorde je de waterstroom door het bos. Waar de bossen eerbiedig waken over de rotsen. En waar de rotsen zorg dragen voor de bossen. Een moederhert die voorbij 'vloog' met 3 kleintjes achter haar aan.

Uren hebben we gedwaald, gewandeld, genoten en vooral samen naast elkaar heel stil geweest. Om vooral die diepe stilte niet verstoren. In de avond werden veel kaarsen gebrand, iedere avond weer, voor mensen die waren overgegaan óf ernstig ziek zijn, verhalen die binnenkwamen vanaf het thuisfront, en die wij vanuit Zweden wilden steunen met wat extra Licht.

Ik heb er heel veel inspiratie opgedaan wat ik hier thuis in Twente aan de tekentafel mag gaan uitwerken, zoveel plannen, zoveel fijns.

Wandel je even nog even verder mee door 'onze Zweedse achtertuin'? Helaas kan ik er geen geur bijplaatsen, maar ohhh het ruikt zo heerlijk daar in die diepe bossen.

Ik wens je een heerlijk weekend!