Behóórlijk grensoverschrijdend...........

Nou nou, dat was me het dagje wel zeg. Een 'zwoeg-dag' op papier. Terwijl buiten de herfst echt aanbreekt, zat ik uren gebogen over deze tekening. Wel nog even heerlijk gewandeld, dat wel. Maar toen moest ik écht van mezelf aan de slag.

Een opdracht gekregen van mijn zusje. Mijn trouwe volgers weten dat we samen regelmatig op afstand tekenen. Zij verzint een opzet voor een mandala, die we samen, ieder aan onze eigen tekentafel uitwerken. Mijn zusje is een echte schrijfster, zo heerlijk op mooi briefpapier stuurt ze me regelmatig brieven. Wat een feest in de brievenbus, ik herken het handschrift en het mooie papier waar ze op schrijft. Zo ook deze opdracht. Nou ik kan zeggen, ik zuchtte wel een beetje.

Ze schreef: "we gaan aan de slag met een Flower of Life (tot hier vond ik het geweldig), óp zwart papier (oei dat werd al een dingetje) én we gebruiken ook een plaatje/foto (nou, dat vind ik helemaal wat)". 
De datum die we afspraken, 1 november 'moet' ie klaar zijn (heel goed een einddatum, anders blijft het maar hangen). Dus ja, eind oktober is in zicht, dus er moest echt actie ondernomen worden, en wel vandaag.

Daarom  zweefde deze opzet al een tijdje door mijn gedachten. Hoe en wat? De Flower of Life opzet och, dat is het probleem niet. Maar zwart papier, ja ik was het tegengekomen toen ik mijn atelier opnieuw aan het inrichten ging. Wel A4-formaat, maar doet moest kunnen. En dan het plaatje.

Alle materialen heb ik eerst bij elkaar gezocht. Zwart papier, fotokarton, waarom ik het ooit kocht? Geen idee, maar het kwam nu goed van pas. En mijn neonkleurpotloden bij elkaar gelegd. Ik gebruik ze bijna nooit, maar op zwart papier, ja, dat voelt wel goed.

En zo begon ik te tekenen...….de opzet

en wat ik écht nooit doe......omdat ik geen zwart oefenvel had, ja, ik deed de probeersels op de achterkant (ik denk dat dit de allereerste keer is), een beetje oefenen met de vorm en kleur.

het voelt op zwart papier ook als bijna kleuterkleuren...….voluit gaan met het kleuren, want anders 'pakt' het papier de kleur niet op (althans niet op dit fotoblok)

En ja, toen dit verscheen, werd ik blij...…..maar oh, er moest nog een foto of plaatje in. En het zou fijn zijn als het een beetje bij elkaar paste.

Omdat ik een 'verzamelaar' ben, vond ik nog een oude kerstkaart met daarop een Engel......een beetje geknipt, och en kijk nou, het lijkt of ze voor elkaar gemaakt zijn, de vorm en de Engel.

Langzaamaan werd het één geheel, met veel gumwerk, ontstond deze tekening, waar ik uiteindelijk wel blij van werd, maar die al mijn mandala-grenzen overschreed. Op zwart papier werken, wat helemaal geen tekenpapier is, niet kunnen sluieren, want dat werkt niet op zwart, dus echt knetterhard op de potloden duwen, in het midden een plaatje plakken, en als klap op de vuurpijl de achterkant als kladje gebruiken. 

Ik heb veel geleerd vandaag. Dat het heel leuk was om op deze manier te werken, en dat er grenzen mochten worden overschreden (grenzen die ik mezelf opleg), dat voelde dus als een enorme vrijheid. En nu...…..staat er een tekening in de kamer, waar ik, hoe langer ik er naar kijk, steeds blijer van word. 

Misschien een vervolg? Maar wie weet wat mijn zusje de volgende keer in petto heeft. Ik wacht haar prachtige briefpapier met mooie handschrift weer af...…..feest in de brievenbus! Ik hoop dat jij ook zo'n zus of vriendin hebt waar je zulke fijne 'mandala-opdrachten' mee kunt maken.