Toen ik in Atlantis leefde.....

Toen ik in Atlantis leefde, mediteerde ik
op het beeld dat de priester in mijn hart
had neergelegd. Het beeld van de mens,
de toekomstige mens. Zo zal je lichaam
eruit gaan zien, ooit, in de verre toekomst,
zei de priester: dat is de mens die jij wordt.

Later, toen ik na de ondergang van Atlantis
leefde in India, liet de priester mij zien
wat de opdracht is van die toekomstige
mens: om de aarde om te vormen tot
een planeet, waar louter liefde ons vervult.

Toen kwam Zarathoestra; hij leerde ons
hoe hij, die de mens geschapen heeft
en die zelf het oerbeeld van de mens
belichaamt, ja, die zelf het oerbeeld is,
onderweg was naar de aarde om zich hier,
op aarde, in een mens te belichamen
en zich neer te leggen in ons aller hart.

Nog later, in de tijd van de Romeinen,
waren het de Essenen die het kind Jezus
mochten opvoeden. Dat kind zou de drager
van dat oerbeeld worden, van hem,
die ook wel Brahma genoemd wordt,
het Wereldwoord, de Zonnegeest, de Christus.
Dit wezen, het is de goddelijke liefde zelf!

En toen, toen Jezus gedoopt werd
in de Jordaan, incarneerde de ware liefde,
de Zonnegeest zich in de mens Jezus. Zo
werd de liefde op aarde geboren. En nu,
nu wil de kracht van deze geest ook in ons
hart ontwaken, wil hij ook in ons tot
leven komen om ons te maken tot de mens
die alleen nog maar de ware liefde leeft.

Maar áls deze geest in ons gaat ontwaken,
dan zullen wij de aarde hervormen, een trooster
van de dieren worden en vriendschap sluiten
met de geesten die leven en werken op aarde,
in de planten, in het gesteente en aan de dieren.
Deze geest: hij zal ons leren hoe wij de aarde
kunnen omvormen tot een planeet van de ware
liefde: onze eigenlijke, onze hoogste opdracht.


www.hansstolp.nl