"Sprakeloos kun je zijn. Over iets wat je waarneemt, wat je stil maakt. Schoonheid, ontroering, herinnering. Het komt meestal op een heel onverwacht moment. Wanneer al je zintuigen ontspannen zijn, neem je iets in zijn volheid waar, wat je zo intens roert, dat je niet weet wat je zeggen moet..
Sprakeloos........in de hectiek van het leven van alledag, met alle geluiden, indrukken is het soms zo heerlijk iets waar te nemen, wat je in stilte meevoert.
Laten we hopen dat we het nooit kwijtraken. De sprakeloosheid, zodat we het kinderlijk blije niet verliezen.........".
ik schreef dit een paar jaar geleden toen ik mee mocht kijken door de ogen van 'onze' tweeling, toen bijna 3 jaar, toen de wereld voor ze openging.
De vogels die welkom werden geheten in de tuin, de bloemen die uit volle borst begroet werden...de vlinders die van dichtbij bestudeerd werden, en mieren werden gevolgd met een vinger...……..
Geen opmerkingen:
Een reactie posten
Opmerking: Alleen leden van deze blog kunnen een reactie posten.