Tulpenboom..........

Het heerlijke lenteweer heeft onze Magnolia in een grote roze zee veranderd. Je hoorde de knoppen bijna groeien en ineens…………daar gingen de bloemen open.

De kleine bastjes die om de bloemen zaten, vielen met grote getalen op de grond (wist je trouwens dat ze een klein beetje op engelenvleugels lijken?)

Toen we hier in dit huis kwamen te wonen stond de Magnolia hier al……….en zo te zien……….staat hij er al heel vele jaren. Het is geen struik meer maar een echte boom. De Magnolia zoals wij hem hier kennen, heet ook wel de Valse Tulpenboom.

Hij doet me nu in zijn bloeiende glorie ook denken aan tulpen. Toen wij nog in de Noordoostpolder woonden waren we ieder jaar in het vroege voorjaar getuige van de kleurige velden die langzaamaan ontstonden. Eerst voorzichtig een heel klein vleugje …… en binnen enkele dagen waren de velden omgetoverd in de meest kleurrijke velden.

Soms zo kleurrijk dat het ‘zeer’ deed aan je ogen. De meest bonte kleuren werden naast elkaar gezet. Om hier ook gelijk mee te kunnen constateren dat kleuren uit de natuur nooit met elkaar ‘vloeken’, het plaatje past gewoon altijd………….

Pieterman en ik konden uren dwalen langs de kleurige velden……..en soms hoorde ik ze, de Natuurelfen, zingen, blij dat het Lente werd………..dit schreef ik erover in mijn boekje:

“Wat is het heerlijk om te leven met wisselende seizoenen. Wind, regen, zon, het hoort bij de natuur, maar ook bij onze eigen natuur. Sommige dagen gevuld met zonneschijn, sommigen met regen.

Geuren en kleuren vullen de natuur, maar ook ons eigen leven.

Geen dag gelijk, het is altijd weer een uitdaging. Wat zal de dag brengen…….

De eeuwige rondgang van de natuur, na de winter komt er lente die de wereld weer zal kleuren na de koude grijze winter. De knoppen van de bloemen groeien weer, de bladeren laten het eerste jonge groen weer zien. Dat gebeurt nú, maar dat is al eeuwen- en eeuwenlang zo…….

En als je goed luistert, hoor je de Natuurelfen zingen:

‘wakker worden……….het is weer Lente….’.