Het zijn de golfbewegingen
in mijn leven die zó fel
binnenkomen.
Van blijheid en rust,
omdat zoveel grote
(of bijna)
tot de onrust die ik
voel bij ‘de leegte’
waar ik voor nu even
moeite mee heb.
Leegte, die zó menseigen
gevuld ‘moet’ worden,
tja voor wie eigenlijk?
Terwijl ik weet dat het
nieuwe voor mij aan de horizon
gloort, terwijl ik ook
al bijna weet,
hóé ik dat in wil en zal
gaan vullen.
Met mijn potloden,
dát is zeker.
In welke vorm?
En voor en met wie?
Dát is nog even een
vraagteken.
Voorlopig dein ik even mee
met de golfbewegingen,
die mijn leven binnenstromen,
zittend aan mijn tekentafel
met mijn potloden.
In ieder geval brengen
die me rust en blijheid.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten
Opmerking: Alleen leden van deze blog kunnen een reactie posten.