En weer wordt het stil in mij….niet alleen om de gebeurtenissen in Spanje….nee om de dingen die overal wereldwijd gebeuren…….zo ontzettend veel nare dingen.
Kindermisbruik, dierenleed, mensen die zomaar van de aardbodem
lijken te verdwijnen, het is allemaal zó schokkend. Fukushima waar dag na dag,
jaar na jaar nog steeds radioactiviteit weg lekt. Mensengroepen die weggezet
worden in de maatschappij……..vanwege…..huidskleur, geaardheid…..vul het
allemaal maar in…mensen die vermoord worden……Mensen die verjaagd worden uit hun
leefomgeving…..geen geld hebben om eten te kopen voor hun kinderen. Moeder
Aarde die zwaar onder vuur ligt….zodat enkelen op deze wereld de macht, de
touwtjes in handen willen houden.
Tegen alle geweld in, probeer ik steeds maar het goede te blijven zien….te blijven voelen…….ik slinger mijn positieve energie constant de kosmos in…..maar soms word ik zo moe……moe van dat het niks ‘lijkt’ te helpen. Met de nadruk op lijkt, want ja, als je goed kijkt zie je de verandering ontstaan…….ik blijf me erop focussen……maar soms wil ik het even van me afschrijven zoals nu.
foto bron onbekend
Het is een totaal ander epistel geworden dan wat ik in gedachten had……..in ieder geval, wens ik jullie allemaal veel liefde toe…….en geef je daar dan ook een beetje van door? Zodat we met elkaar op weg gaan naar een betere liefdevollere wereld........
Ohh Ada wat heb je dit mooi verwoord. Ook voor mij is dit alles zo overweldigend dat ik soms afstand ervan moet nemen. En dan denk ik dat kan ik toch niet doen, is dat niet egoistisch? Nee weet ik dan weer later het is zelfbehoud. Maar oh zo moeilijk voor mij.
BeantwoordenVerwijderenDank je wel Ada voor dit mooie artikel.
lieve Lydia, soms is het zó fijn een stukje herkenning....we denken soms dat we zo alleen zijn in dit stuk......maar ik denk dat we met velen zijn.......dat is de verbinding....en dat te weten, dat draagt ons allemaal verder, lieve groet Ada
Verwijderen