vrijdag 18 augustus 2017

En weer wordt het even stil in mij......


En weer wordt het stil in mij….niet alleen om de gebeurtenissen in Spanje….nee om de dingen die overal wereldwijd gebeuren…….zo ontzettend veel nare dingen.

Kindermisbruik, dierenleed, mensen die zomaar van de aardbodem lijken te verdwijnen, het is allemaal zó schokkend. Fukushima waar dag na dag, jaar na jaar nog steeds radioactiviteit weg lekt. Mensengroepen die weggezet worden in de maatschappij……..vanwege…..huidskleur, geaardheid…..vul het allemaal maar in…mensen die vermoord worden……Mensen die verjaagd worden uit hun leefomgeving…..geen geld hebben om eten te kopen voor hun kinderen. Moeder Aarde die zwaar onder vuur ligt….zodat enkelen op deze wereld de macht, de touwtjes in handen willen houden.

Ach lieve mensen er is zóveel leed………soms móét ik afstand nemen van het nieuws, anders dreig ik kopje onder te gaan. Te veel, te vaak…….zoveel geweld, naar mensen, dieren, planten, alles…..ik kan er echt helemaal niets mee. Een spinnetje wordt hier nog voorzichtig buiten de deur gezet. Heeft een plant een nieuwe stek voortgebracht………ik probeer een plekje te vinden voor de nieuwe aanwas, en vertroetel het……praat er zelfs mee (ja ik praat ook tegen bomen….)




Tegen alle geweld in, probeer ik steeds maar het goede te blijven zien….te blijven voelen…….ik slinger mijn positieve energie constant de kosmos in…..maar soms word ik zo moe……moe van dat het niks ‘lijkt’ te helpen. Met de nadruk op lijkt, want ja, als je goed kijkt zie je de verandering ontstaan…….ik blijf me erop focussen……maar soms wil ik het even van me afschrijven zoals nu.

Ik probeer mijn kleuren de wereld in te blijven gooien, op papier óf in en met mijn gedachten. En ik denk dan, als wij, alle mensen die dit piepkleine stukje lezen, het ook allemaal doen, dan zijn er toch weer honderden mensen wat bewuster van wát er nou eigenlijk echt gaande is……….en als we met elkaar proberen vandaag weer wat kleur te geven aan alles wat aandacht nodig heeft. Of door met je tekenpotloden aan de gang te gaan en de wereld écht wat kleur te geven, of om gewoon wat liefde rond te strooien.



foto bron onbekend

Het is een totaal ander epistel geworden dan wat ik in gedachten had……..in ieder geval, wens ik jullie allemaal veel liefde toe…….en geef je daar dan ook een beetje van door? Zodat we met elkaar op weg gaan naar een betere liefdevollere wereld........

2 opmerkingen:

  1. Ohh Ada wat heb je dit mooi verwoord. Ook voor mij is dit alles zo overweldigend dat ik soms afstand ervan moet nemen. En dan denk ik dat kan ik toch niet doen, is dat niet egoistisch? Nee weet ik dan weer later het is zelfbehoud. Maar oh zo moeilijk voor mij.
    Dank je wel Ada voor dit mooie artikel.

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. lieve Lydia, soms is het zó fijn een stukje herkenning....we denken soms dat we zo alleen zijn in dit stuk......maar ik denk dat we met velen zijn.......dat is de verbinding....en dat te weten, dat draagt ons allemaal verder, lieve groet Ada

      Verwijderen

Opmerking: Alleen leden van deze blog kunnen een reactie posten.