Een mensheid
zó aan het dwalen,
zo een pad aan het zoeken wat past,
wat leidt naar dát wat gezocht wordt.
De één houdt vast wat ooit was,
wil het oude, vroegere leven weer terug.
en wel zo snel mogelijk.
Heeft daar heel veel voor over,
om met 2 handen vast te houden,
dát wat ooit was, en nooit meer terugkomt.
De krampachtigheid, de verbetenheid,
het per sé niet durven laten gaan
van het ‘vertrouwde’.
De ander heeft allang losgelaten
2 handen open gedaan, en de vrijheid
gevoeld om niet vast te houden.
Die de kansen van grote verandering
ziet, omdat het niet meer zo verder kon.
Die ziet dat de wereld verandert is,
nooit meer wordt zoals het was.
Ieder heeft een keus,
ieder mág een keus maken.
Daar is het leven ook voor bedoeld,
om te kunnen groeien op jouw manier.
Wil je berusten in wat er is,
of knok je voor een stuk vrijheid.
Vind je Moeder Aarde prima zoals zij is,
of wens je er een betere plek van te maken.
Kijk naar je handen,
houd je vast,
of laat je los.
Wat je ook doet,
doe het dan wel
met je hart én je ziel.
Ada
Geen opmerkingen:
Een reactie posten
Opmerking: Alleen leden van deze blog kunnen een reactie posten.